De Kleine krant
Mijn betrekkingen tot De Groene Amsterdammer hebben een lang verleden. Soms denk ik dat die duren vanaf de oprichting. Ik ben nu 95 jaar en omdat ik onlangs geheel blind ben geworden, ontvang ik de gesproken uitgave. Wanneer ik nu het blad beluister en hoor dat het momenteel bezig is met jaargang 130, dan is het overduidelijk dat ik mij nog al eens kan vergissen.
Mijn kennismaking met De Groene Amsterdammer dateert van ver voor de oorlog. Ik heb nog meegemaakt dat het blad door de nazi’s werd verboden. Het was De Telegraaf die door de bezetter werd toegestaan te verschijnen, maar mede daarom verdomde ik het 1 tittel of jota van het blad te savoureren. Tot nu toe. Ik ontbeerde toen lange tijd de humor uit De Groene. Ik moet bekennen dat ik het meest gesteld was op De Kleine Krant, een bijlage met humor waarvan je destijds nog kon genieten.
Ik herinner me een voorval uit 1945. De Telegraaf had een verbod gekregen om uitgegeven te worden, maar desondanks zag ik op een goede morgen De Telegraaf op de deurmat liggen. ‘Wel verdomme’, riep ik luidkeels, ‘hoe kan dat!’ Toen ik het blad met weerzin in de hand nam, werd het mij duidelijk. Het was een grapje van De Groene, door De Kleine Krant het aanschijn van De Telegraaf te geven.
Ik vond het een prachtmop en bezwoer de band met De Groene Amsterdammer nooit te verbreken. Dat het anders is gelopen, is te danken aan mijn eigen onbetrouwbaarheid en ik wil het nu op mijn 95ste een beetje goedmaken.
De Kleine Krant mis ik nog zeer. Ik vraag me af of ik het nog zal beleven De Kleine Krant in de toekomst weer te mogen ontvangen. Of moeten we humor in de huidige krantenwereld voorgoed uitsluiten?
LAURENS VAN DER POL, Middelburg
achter in rij
Rutger van der Hoeven moet nodig voor in de rij gaan staan als het gaat om informatie over Bulgarije. In zijn commentaar (De Groene Amsterdammer, 6 oktober) meent hij – na een in galop genomen sprong over Roemenië heen waarin hij alle leed van dat land voor ons opsomt: lange rijen wachtenden voor voedsel, geboortedecreten, staatsweeshuizen in middeleeuwse omstandigheden, gevangeniskampen, Securitate, teugelloos machtsmisbruik van Ceausescu en de industrialisering van het platteland – dat hij kan volstaan met een zin van vier woorden over Bulgarije: ‘Voor Bulgarije geldt hetzelfde.’ Alsof wij zouden zeggen: in België heeft Vlaams Belang de verkiezingen gewonnen, de taalstrijd is er nog altijd niet beslecht, kleine meisjes moeten vrezen voor hun leven, Wallonië voelt zich achtergesteld bij Vlaanderen en in Nederland geldt hetzelfde. Van der Hoeven heeft kennelijk geen notie van de geschiedenis van Bulgarije. Zjivkov was geen lieverdje, maar zeker in de laatste tien jaar voor de omwenteling was er onder zijn bewind een lichte ontspanning te bespeuren. Het was een uiterst slimme boer. En een van de grootste angsten van de Bulgaren in die tijd was dat het hun land net zo zou vergaan als de Roemenen.
Natuurlijk is er corruptie, maar zou u willen beweren, mijnheer Van der Hoeven, dat die er in een EU-land als Italië niet is? Zelfs in Nederland kennen wij ons bouwschandaal. Bent u wel eens wezen kijken in Bulgarije, hoe hard ze werken om hun land salonfähig te maken voor de EU? Weet u van hun pacificerende rol in de Balkan-kwesties? Wij nodigen u uit op 21 oktober naar De Grote Kerk in Den Haag te komen om iets meer aan de weet te komen over de werkelijke toestand in Bulgarije.
ADA D’HAMECOURT, Dordrecht
crisis in de kuip
Ik heb veel onzin gelezen in mijn leven, maar het artikel van René Zwaap (De Groene Amsterdammer, 13 oktober) slaat echt alles. In een notendop wordt Rotterdam ontleed en wel door een Amsterdammer. Als ik alles samenvat is Rotterdam door en door slecht, dit komt mede door Van Beuningen, die een groot aandeel had in de vervolging van joodse Feyenoord-supporters en een clubhuis (de Kuip) heeft laten bouwen voor feesten en partijen van de nsb. Daarnaast deugen Van den Herik en Fortuyn ook al niet en laat men een oude man als Kneepkens (die in de gemeenteraad voorstelde om iedereen die op straat liep verplicht te groeten of een hand te geven) aan het woord.
Om een duidelijk beeld te krijgen van Rotterdam moet je er wonen, en als je erover wilt schrijven is een beetje intelligentie ook niet gek.
ROB VAN DER GAAG, Hellevoetsluis
naschrift bij hoge uitzondering René Zwaap is geboren en getogen op Zuid in Rotterdam en thans woonachtig in Portugal.