Houellebecq
Dank aan Cyrille Offermans voor zijn bespreking ‘Allemaal sletten’ van Houellebecqs boek Serotonine in De Groene van 28 maart. Grote twijfel aan mijn eigen beoordelingsvermogen overviel me tijdens het lezen van het, hier in Frankrijk, in toonaangevende kranten en tijdschriften bejubelde ‘meesterwerk’. Terwijl ik nog aan het overdenken was waarom ik het boek ronduit slecht vond, kwam me de recensie van Offermans onder ogen. Hij bracht mijn bedenkingen perfect onder woorden. Dank daarvoor, ik zal niet vlug nog een boek van Houellebecq lezen.
MARIJKE MAAT, Roquecor, Frankrijk
Melancholie
In mijn essay ‘Melancholische wezens’ voor de bijlage van De Groene Amsterdammer en Eye komen passages voor die verwantschap vertonen met het denk- en schrijfwerk van Joke Hermsen. Die zijn daar onvermoed binnengeslopen, gepreoccupeerd als ik momenteel ben door het schrijfproces aan mijn nieuwe boek, waarvan de thematiek verwant is aan die van Hermsen (en overlap heeft met mijn Groene-essay).
Hoewel van boze opzet geen sprake is, was een verwijzing (met name naar Hermsens essay ‘Melancholie van de onrust’) wel op z’n plaats geweest. Ik had alerter moeten zijn, al was het maar omdat het gedachtegoed van Hermsen al jarenlang een inspiratiebron is voor mij.
HANS SCHNITZLER