Keizer Xi
Jan van der Putten schreef in De Groene van 26 maart over keizerlijke trekjes in de macht van Xi Jinping dat ‘Chinezen immers gewend zijn zonder tegenspraak de keizer te gehoorzamen’. Dit beeld vergt enige nuancering, want China is een immens groot land. In de jaren dat ik in de Tweede Kamer de gezamenlijke belangen behartigde van de provincies Gelderland en Overijssel, kon ik niet voor elk wissewasje mijn bestuurlijk-politieke ‘bazen’ bellen zodat ik, afhankelijk van het gewicht van het in geding zijnde provinciale belang, vaak op eigen houtje opereerde. Soms twijfelde ik, maar dan keek ik naar de tekst van een Chinese zegswijze die een pontificale plaats op mijn bureau had. Die tekst luidde: ‘De keizer zit achter de bergen en dat is heel ver weg.’ De gedachte achter deze zegswijze werd mij zeer dierbaar, want heeft mij meerdere malen – met succes – door lastige processen heen geholpen. Te hopen valt dat deze zegswijze ook in China nog steeds opgeld doet.
EDWARD L. FIGEE, Enschede
Rechtspraak
In het artikel Je hebt geen idee voor wiens karretje je wordt gespannen: De rechtspraak als exportproduct (in De Groene van 26 maart) is de boodschap: de Nederlandse rechtspraak is niet voor buitenlanders; het is weggegooid geld en naïeve rechters weten toch niet wie gelijk heeft.
Onze zaak wordt in dit artikel genoemd. Wij zijn in 2010 slachtoffer geworden van corruptie en rechteloosheid in Moldavië. Door middel van ‘raider attacks’ zijn onze bezittingen geroofd: corrupte rechters wezen op bestelling valse vonnissen, waardoor de diefstal cosmetisch werd gelegitimeerd. Mensenrechtenorganisaties als Freedom House en Transparency International, Europese en Amerikaanse kwaliteitsmedia, Interpol en de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa hebben over deze raider attacks gerapporteerd.
Wij houden de politicus/zakenman Vladimir Plahotniuc verantwoordelijk voor deze raider attacks en willen dat hij onze schade vergoedt. In Moldavië hadden wij geen toegang tot eerlijke rechtspraak om dit aan de kaak te stellen. Gelukkig konden wij in Nederland terecht. De Nederlandse rechter is bevoegd, omdat Plahotniuc een Nederlandse vennootschap heeft gebruikt. Dat de Nederlandse rechter dan bevoegd is, berust op een spelregel die vrijwel overal in de wereld geldt. Dat maakt de Nederlandse rechtspraak geen ‘exportproduct’, maar een verworvenheid van een beschaafd en democratisch land.
Het artikel is bevooroordeeld. Wie ‘gelijk heeft’ kunnen uw journalisten misschien niet uitmaken, maar zij kunnen wel behoorlijk bronnenonderzoek doen en betrouwbare bronnen gebruiken. Zij laten uitsluitend Mihail Gofman aan het woord, die ons zonder enige grond neerzet als ‘criminelen’. Zij beschrijven Gofman als voormalig lid van een Moldavische anti-corruptie-eenheid om zijn gratuite en beledigende opmerkingen te legitimeren, maar zij laten onvermeld dat Gofman uit die eenheid is ontslagen wegens corruptie. Zij weten dat, want wij hebben hen daarop gewezen. Hierdoor verwordt het artikel tot laster.
Voorafgaand aan de publicatie van het artikel zijn we benaderd met een lange lijst met vragen over onze zaak. Van de antwoorden zien we echter niets terug, het lijkt erop dat in het artikel het onderscheid tussen dader en slachtoffer niet belangrijk is. Wij hebben welwillend aan het artikel meegewerkt, omdat wij ervan uitgingen dat de journalisten oprechte belangstelling hadden voor onze zaak. Wij hadden ons die moeite kunnen besparen: ze hadden hun mening al klaar.
VICTOR TOPA EN VIOREL TOPA