Tarantino
Joost de Vries’ leuke artikel over Quentin Tarantino (in De Groene van 13 april) eindigt met een nogal curieuze wens: een analytische filmserie met Tarantino en Slavoj Žižek. Zouden die twee het wel kunnen vinden met elkaar? Beiden zijn inderdaad populaire cinefielen, maar hun kijk op film kan niet méér verschillen. Voor Žižek is film de uitbeelding van axiomatische sociologische principes, hij ontleedt scènes op zoek naar symbolen en lacaniaanse ideeën die onder het oppervlak schuilen en zijn vooropgezette opvattingen kunnen aantonen.
Voor Tarantino is film geen krampachtig cryptische legpuzzel, nee: de film is een Ding an sich, het startpunt slechts, waar iedereen een persoonlijke betrekking mee aangaat. Je gaat in gesprek met wat je ziet, ervaart affectief, creëert je eigen betekenis en neemt dat als culturele bagage mee naar een volgende filmervaring. We speculeren wel over de effecten van bepaalde filmkeuzes, maar uiteindelijk spreekt het medium vooral tot ons persoonlijk. Daarom spreekt Tarantino (in zijn boek) ook niet over wat een scène eigenlijk betekent, maar wat een scène doet.
Žižek vragen Tarantino te ontleden, zou betekenen dat je van eigenzinnige beleving overgaat tot een koele vorm van ‘zie-je-wel’. En daar zou Pauline Kael het roerend mee eens zijn.
LAURENS TIELEMAN
BBB
Marcel Möring schrijft in De Groene van 6 april dat hij al van verre had zien aankomen dat de mensen in de provincie massaal op de bbb zouden stemmen, omdat ze zich al decennia achtergesteld voelen door de overheid. Met Marcel Möring heeft mij, Randstedelijke stadsbewoner in hart en nieren, dat evenmin verbaasd. Dat de bbb bij de Provinciale-Statenverkiezingen veruit de grootste partij is geworden in alle provincies in Nederland wordt door dat inzicht niet verklaard. Er zijn veel meer groepen in de samenleving, zowel in de provincie als in de Randstad, die zich niet vertegenwoordigd voelen door de politiek in Den Haag, die al decennialang voorrang geeft aan de economische winnaars in het land. En kennelijk heeft een groot deel van dat electoraat zich deze keer geschaard achter Caroline van der Plas en haar bbb, net zoals ze dat bij de vorige Provinciale-Statenverkiezingen had gedaan achter Thierry Baudet en zijn partij.
Van der Plas wist de onvrede die er heerst ditmaal het beste te verwoorden, met een overdonderend resultaat in alle delen van het land, met uitzondering van de grote steden, hoewel ook daar de aanhang meer dan verwaarloosbaar is. Dat de bbb zoveel stemmen heeft behaald dat ze eigenlijk niet genegeerd kan worden, is een probleem op zich, want waar haalt de bbb bestuurders vandaan die het vak van besturen verstaan? Ik durf te voorspellen dat dat niet gaat lukken. Ook zal het de bbb niet lukken alle groepen die op haar gestemd hebben tevreden te stellen. Op zich is het bemoedigend dat Van der Plas, anders dan Baudet, bereid lijkt de nuance te zoeken, maar met genuanceerde politiek ben je al gauw het grootste deel van je achterban alweer kwijt. Het ligt in de lijn der verwachting dat de bbb op korte termijn weer zal versplinteren en bij de volgende verkiezingen gereduceerd blijkt te zijn tot een boerenpartij met maximaal vier of vijf zetels in de Eerste Kamer.
Het zou mooi zijn als het nu eens tot de gevestigde politieke partijen doordringt dat het een doodlopende weg is om vooral de winnaars in de samenleving te vertrouwen en te pamperen, waardoor het een enorm electoraat van zich gewantrouwd en genegeerd voelende ontevreden ‘verliezers’ blijft vervreemden. Dat zou pas echt winst zijn, maar dat vergt wel een ander type minister-president dan Rutte, vrees ik.
PIETER HARINGSMA
Waterdruk
‘Het Nederlandse drinkwater staat onder druk’, lees ik vetgedrukt in De Groene van 6 april. Gelukkig nog wel, denk ik dan.
ROEL PRAAT, Den Haag
U kunt uw ingezonden brief
van maximaal 400 woorden
sturen naar groene@groene.nl