Politieke correctheid
Hét voorbeeld van politieke correctheid is voor mij het linkse standpunt in de jaren negentig dat je integratieproblemen niet mag benoemen omdat dat bij het volk wel eens onderbuikgevoelens zou kunnen opwekken. Dit was een soort ontkennen van de feiten die aanpak van de problemen verhinderde, en daarom een schadelijke vorm van politieke correctheid. Een ander voorbeeld is het collectief zwijgen van Europa toen Griekenland haar boekhouding pimpte om in de euro te komen.
Voor Beunders lijkt politieke correctheid (De Groene Amsterdammer van 14 mei) in eerste instantie vooral om iets oppervlakkigs, om woorden, te gaan (hij geeft het voorbeeld van de ‘fag bomb’) maar in tweede instantie komt hij wel met iets substantieels, namelijk de vermeende onwil in bepaalde kringen om in relatie tot ‘Charlie Hebdo’ de islam of het terrorisme te bespreken.
Bij Beunders zelf signaleer ik echter een tegenovergestelde onwil, namelijk om de kwalijke rol van het Westen in het Midden-Oosten te bespreken. De beschuldiging dat politieke correctheid ‘Gaza-Palestijnen’ bevoordeelt is een gotspe. Het tegenovergestelde is waar. Vorig jaar, na de verzoening tussen Fatah en Hamas, gebruikte premier Netanyahu van het koloniserende Israël de ontvoering van drie tieners als excuus om honderden Hamas-leden op te pakken, en toen Hamas na deze provocatie raketten afschoot besloot hij, voordat de raketten enig Israëlisch leven geëist hadden, tot een verwoestende aanval op het bijna weerloze Gaza. Dit was een massamoord, maar het Nederlandse kabinet kwam niet verder dan ‘niet disproportioneel’. Beunders vindt dit, het nog steeds zo serieus nemen van de Israëlische hasbara, ongetwijfeld ‘genuanceerd’, maar het is een ontkenning van de feiten, en daarmee politieke correctheid!
En deze correctheid is veel schadelijker, want zij komt niet van linkse rebellen, maar van machthebbers van rechts én links, én zij ontkent het feit dat Israël een koloniale oorlog voert, waardoor we nu weer gewoon wachten op de volgende massamoord in Gaza en het daardoor geprovoceerde antisemitisme in Europa.
Dr. Jaap Bosma
Politieke correctheid 2
Met de teneur van het artikel over politieke correctheid van Henri Beunders (De Groene Amsterdammer van 14 mei) kan ik het wel aardig eens zijn. Er is in deze tijd zo weinig geloof, overtuiging, visie overgebleven dat we in een soort politiek vacuüm beland zijn, wat je met ‘het einde van het denken’ zou kunnen omschrijven, zoals Beunders doet. Maar om alle aanwijzingen die daarvoor zijn onder het afschuwelijke verzamelbegrip ‘politieke correctheid’ te beflappen stuit me wel tegen de borst.
We beschikken nog steeds over woorden als manipulatie, regelzucht, moraliseren, paternalisme en zelfs indoctrinatie als het om vrijheidbeperkende bemoeizucht van de overheid gaat. Bovendien zijn er ook niet-overheidsinstellingen die blijkbaar aan ‘politieke correctheid’ doen. Daarnaast is het begrip in zich nogal troebel. In het hele artikel wordt ‘politieke correctheid’ eigenlijk in een negatieve betekenis gebruikt, dus om dan toch van politieke correctheid te blijven spreken ervaar ik als erg verwarrend.
Zou je dan niet beter van ‘geloofscrisis’ of ‘visieloosheid’ kunnen spreken als het om de onderliggende verschijnselen gaat? Die termen kun je in zeer algemene zin gebruiken zonder direct aan alomvattende godsdiensten of ideologieën te denken. Overigens zou het interessant zijn eens na te gaan wat de herkomst is van dat begrip ‘politieke correctheid’. Welke schoolmeester heeft dat eigenlijk bedacht?
Sjoerd Wiegersma, Leusden
Jacob de Haan
De laatste zinnen in het artikel over Jacob de Haan (De Groene Amsterdammer van 14 mei) suggereren dat de hoofdoorzaak van het huidige conflict Israël-Palestina nog steeds (zoals Jacob de Haan constateerde) de gewelddadigheid van de Arabieren is, terwijl joden niets anders dan ‘vreedzaam het land willen veroveren’. Wel een heel wonderlijke omschrijving, het laatste! Naar mijn mening is het karakter van de (mono-etnische en daarmee ondemocratische) Israëlische staat, gekenmerkt door gewelddadigheid en expansionisme, om met Maarten van Rossem te spreken, hier belangrijker. Wij zouden er beter aan doen met zijn allen middels de internationale rechtsorde het joodse deel van de staat Israël bestaanszekerheid te garanderen, zodat Israël niet langer met geweld zijn buren te lijf gaat.
J. Schouls, Wageningen