De grensoverschrijdende hoogleraar
Het artikel De grensoverschrijdende hoogleraar in De Groene van 20 mei maakt dat ik me diep schaam alumna van de Universiteit van Amsterdam te zijn. Want ook de manier waarop de UvA met klachten omgaat aan de kant van de beschuldigde deugt niet. De universiteit besteedt bij een beschuldiging namelijk een onderzoek naar de juistheid van de klacht ook wel uit aan een extern bureau. Dat gaat vervolgens met jan en alleman spreken zonder dat de beschuldigde daarbij is en ook vragen kan stellen, zoals gebruikelijk in het gewone recht. Het bureau maakt vervolgens een rapport op waarin het zowel voor officier van justitie als voor rechter speelt. De beschuldigde mag dat rapport alleen onder toezicht lezen, geen kopie maken en het aan niemand laten zien gedurende 25 jaar op straffe van een boete van 25.000 euro.
Als je je als beschuldigde wil verdedigen, ben je dus verplicht een advocaat te nemen die het rapport dan wel mag lezen. De kosten van juridische bijstand zijn uit een normaal medewerkerssalaris moeilijk op te brengen. En als de universiteit vervolgens zegt dat ‘onze advocaten’ (meervoud!) tot het bittere eind zullen gaan, ben je wel verplicht toe te geven. Zo wordt dus niet alleen slachtoffers het zwijgen opgelegd, maar ook al dan niet vermeende daders.
Bepaald geen fraaie rechtsgang, niet een die mij geleerd is tijdens mijn rechtenstudie.
Annemieke Gerritsma
Amsterdam