Linkse woede

De column van Ewald Engelen is altijd het eerste wat ik lees in De Groene. En elke keer word ik er blij van, want zijn politiek-economische kennis en inzicht helpen mij iets te begrijpen van de wereldwijde waanzin van de neoliberale werkelijkheid.

Ook heb ik veel waardering voor de woede die uit zijn woorden spreekt. Dan ben ik even minder alleen in mijn eigen woede. Ik begrijp veel van de boosheid, die mensen richting Wilders drijft. Maar waarom kunnen ze niet terecht bij ‘links’? Waarom verzetten mensen zich liever tegen moslims en vluchtelingen dan tegen onze eigen vreemdelingen, de machthebbers die vervreemd zijn van het gewone, menselijke leven en die uit alle macht vasthouden aan onmenselijke systemen? Kortom: waar blijft de linkse woede?

INGE MANS

Democratisch tekort

Het essay van hoogleraar politicologie Tom van der Meer (in De Groene van 12 januari) is niets minder dan een lofzang op het huidige functioneren van de democratie in Nederland. De geëmancipeerde kiezer stemt niet meer traditioneel, maar op basis van eigen belangen en ideeën. Onze democratie is juist heel gezond, er is geen een vuiltje aan de lucht.

Het Nederlandse systeem van representatieve democratie kent echter een lacune die gevaren in zich bergt voor de continuïteit van de democratie. Hier zou gemakkelijk wat aan gedaan kunnen worden en al een tijdlang verbaast het me zeer dat geen enkele politieke partij hier voorstellen voor doet.

In Nederland kan iedereen, mits men voldoende handtekeningen verzamelt, zich verkiesbaar stellen voor het parlement. Als zo iemand gekozen wordt is er niets aan de hand. Maar als deze persoon, beweging of partij stemmen krijgt voor meerdere zetels, dan is er wel een probleem. Het zou geregeld moeten worden dat zo’n beweging/partij dan verplicht wordt om ook intern democratisch georganiseerd te zijn. Daarmee is interne discussie en democratische besluitvorming in zo’n partij gewaarborgd. Deze verplichting ontbreekt nu in het Nederlandse systeem en daardoor ontbreken in zo’n partij correctiemechanismen. Bij voldoende steun voor zo’n partij kan dit uiteindelijk leiden tot dictatuur: de gekozen leider kan in z’n eentje bepalen waar het met het land naartoe gaat.

Een democratische partijstructuur als voorwaarde voor deelname aan het democratisch proces is gemakkelijk in te voeren, zelfs als er een tweederde meerderheid in het parlement voor nodig is.

In dit kader is het gejammer van de heer Wilders over ‘de arrogantie van de macht’ die zijn kiezers monddood maakt en buitenspel zet nogal hypocriet: binnen zijn partij heeft niemand echt iets te vertellen behalve hij zelf.

REINDER VAN DER WOUDE, Amsterdam

Historisch moment

‘We leven op een historisch moment.’ Deze laatste zin van de column van Mathieu Segers (in De Groene van 5 januari) deed mij naar de computer lopen. Hoe vaak zal dit al opgeschreven zijn? Bovendien lijkt me dat je deze uitspraak pas kan doen als dit moment geschiedenis is geworden.

ANNEKE DE LEEUW

Nachtconferentie: De mens in opstand

Kunnen wij ons nog verzetten tegen de grote ongrijpbare machten in de wereld? Hoe zouden we dit moeten doen en waarom? Deze vragen zullen 27 januari centraal staan tijdens De Nachtconferentie De mens in opstand. Een wijsgerige avond, georganiseerd door De Groene Amsterdammer en de SSBA Salon (de experimentele vleugel van de Stadsschouwburg) over de mogelijkheid, praktijk en waarde van hedendaags verzet. De avond zal bestaan uit lezingen, debatten en artistieke interventies van zowel jonge als gevestigde denkers en kunstenaars. Sprekers zijn onder anderen: Thijs Lijster, Rebecca Gomperts, Lieven de Cauter, Benjamin Moen, Eva Rovers en Casper Thomas.

Locatie: SSBA Salon (Stadsschouwburg Amsterdam) Aanvang: 19:45 uur Entree: €9 (studenten €7) Tickets verkrijgbaar via ssba-salon.nl