Desmond Tutu

De lezenswaardige beschrijving van de activiteiten van Desmond Tutu en de betekenis daarvan voor de Zuid-Afrikaanse samenleving en daarbuiten (in De Groene van 6 januari) verdient enige aanvulling. Vaak negeren de media dat de strijd tegen apartheid die Tutu voerde niet alleen Zuid-Afrika betrof, maar ook m.n. het apartheidsregime dat hij in Israël en de bezette Palestijnse gebieden aantrof. Al vele jaren geleden riep hij op tot het vergroten van economische en politieke druk op Israël, als noodzakelijk middel om een einde te maken aan het apartheidsregime en de bezetting. Hij steunde de BDS-beweging expliciet. Daarnaast steunde hij waar mogelijk het werk van de Palestijnse bevrijdingstheologen, waaronder grassroot organisaties als Kairos Palestina en Sabeel Jerusalem. Deze organisaties vinden in kerkelijk en politiek Nederland mondjesmaat gehoor; een soortgelijk lot treft Israëlische en Palestijnse mensenrechtenorganisaties. Des te meer het belang om de inzet en betrokkenheid van Desmond Tutu bij het werk van deze organisaties expliciet te noemen.

JAN DEN HERTOG, Culemborg

Het Depot

Wat heb ik me geërgerd aan de bespreking in De Groene van 6 januari door Christophe Van Gerrewey van Het Depot van Museum Boijmans Van Beuningen. Bij het lezen had ik het gevoel een steeg te zijn ingelopen waar aan het eind iemand te grazen wordt genomen. Directeur Sjarel Ex wordt gesloopt, maar ook zakelijk directeur Ina Klaassen en hoofd collecties Sandra Klisters krijgen ervan langs. Architect Winnie Maas komt er nog redelijk van af: een bloedneus en een gehavend jasje, is mijn indruk.

Waarom zijn de bomen op het dak greenwashing en niet wat ze zijn: bomen op het dak? En inderdaad is ‘een kunsttentoonstelling bezoeken iets heel anders dan in een depot rondlopen’, maar is er ook maar iemand die iets anders beweert? Het NAI tegenover Het Depot zou door de laatste zijn gereduceerd tot een ‘bijgebouwtje’, dát terwijl naast Het Depot een enorme platte toren staat van de Erasmusuniversiteit. De twintig jaar oude uitbreiding door Robbrecht en Daem zou ‘stelselmatig worden verwaarloosd, in afwachting van de sloopvergunning’. Over het gebrekkig functioneren van die uitbreiding geen woord.

Ik mis de afstand van een gewogen architectuurbespreking. Gelukkig herken ik van het artikel weinig terug in het plezier dat ik en veel van mijn stadgenoten beleven aan en in Het Depot. De ontbrekende vermelding van de prachtige installatie van Pipilotti Rist, die doorlopend tovert met het gebouw en de directe omgeving wil ik hierbij graag herstellen.

OLPHAERT DEN OTTER, Rotterdam

Klimaatherstel

Het artikel over eerlijk klimaatherstel (in De Groene van 6 januari) door David Wallace-Wells is door mij verslonden. Waar hij schrijft over de noodzaak van het afvangen/verminderen van CO2 in de dampkring raakte ik meer en meer aan de vraag: maar hoe dan? Helaas kom ik in het hele verhaal geen enkele suggestie daaromtrent tegen. Bossen planten, opname in water of in kalkgesteenten? Wellicht.

Of misschien iets heel ludieks met ballonnen oplaten met een stof die zich aan CO2 bindt? Jammer dus, daar zou het artikel echt een eyeopener zijn geweest. Misschien is er een chemicus die hier wat zinnigs over kan melden?

VIC WENDEL, Roosendaal

Jongens

Gelijk alle andere serieuze media noemt ook u jeugddelinquenten (in De Groene van 6 januari) steevast ‘jongeren’, waar hulpverleners het terecht over ‘jongens’ hebben. Mijn ervaringen in de crisispsychiatrie hebben me geleerd dat degenen voor wie gewelddadig grens- en wet overschrijdend gedrag een manier van (over)leven is vrijwel altijd van het mannelijk geslacht zijn, waar meisjes in identieke kansarme situaties hun agressie – uit onmacht – tegen zichzelf richten. Dus, geef de lezer die beroepshalve niet in de kringen van pech, armoede, verwaarlozing en uitzichtloosheid verkeert geen vertekend beeld van de realiteit: het zijn jóngens die steeds extremer geweld tegen anderen gebruiken, jongens die vaak best aardig blijken te zijn als ze gezien worden als verantwoordelijk mede-mens.

MARISKA JANSEN