Corruptie enneoliberalisme

Op zichzelf is het moedeloos makende stuk van Cees Zoon over de corrupte leiders in Mexico, Argentinië en Brazilië (De Groene, 3 augustus) zeer lezenswaardig, mede dankzij de oprechte verontwaardiging van de auteur. Het is dan ook jammer dat hij in de laatste alinea’s enigszins uit de bocht vliegt en een verband legt tussen de stelende politieke elite en de hernieuwde opmars van het neoliberalisme. Daarmee ziet Zoon over het hoofd dat de ‘linkse’ leiders die in het afgelopen decennium in veel landen aan de macht zijn geweest zich, met al hun anti-neoliberale retoriek, net zo goed hebben bezondigd aan financieringsconstructies, nepotisme en andere trucs om er zelf beter van te worden. Ortega (Nicaragua), Maduro (Venezuela), Lula (Brazilië), de Kirchners (Argentinië), ze hebben allemaal heel wat uit te leggen, en doen dat trouwens niet.

Om me tot Argentinië te beperken: twaalf jaar Kirchner-bewind (eerst Néstor, daarna Cristina) is voor bijna niemand goed geweest behalve voor de Kirchners zelf en hun hondstrouwe entourage. Zo hebben vernuftige constructies rond zwaar overbetaalde aanbestedingen voor infrastructuurprojecten ervoor gezorgd dat grote bedragen allerlei bestemmingen kregen behalve de juiste. Voor de armen bleef de geldpers over om nog wat subsidies te financieren, met een torenhoge (en in officiële cijfers weggemoffelde) inflatie als gevolg, die natuurlijk juist diezelfde armen het hardst trof.

Cees Zoon zou als Latijns-Amerika-kenner moeten weten (én opschrijven!) dat de corruptie aldaar van alle tijden en van alle politieke systemen is. Nu lijkt zijn verontwaardiging wat selectief.

JUR SCHUURMAN, Amsterdam

Andries Knevel

Door Walter van der Kooi stemde ik af op Toen was geloof heel gewoon met Andries Knevel in de hoofdrol. In heb niks met het geloof of zijn kluppie, maar keek ademloos naar een vreemde wereld naast de deur. Dat heb ik al (veel) vaker gehad, na Van der Kooi’s recensies. Houd de dief; houd Walter van der Kooi.

BOB LAGAAIJ, Middelburg

Rood Veendam

In De Groene van 6 juli houdt Margalith Kleijwegt de pvda een spiegel voor aan de hand van meningen en ervaringen van inwoners van het Oost-Groningse Veendam. Leerzaam, hopelijk wordt het artikel verplichte kost voor de zieltogende sociaal-democraten. Eenmaal echter laat Kleijwegt duidelijk merken dat zij het is die de spiegel hanteert. Wanneer sommige Veendammers te kennen geven dat zij de aowterug willen naar 65 plakt Margalith Kleijwegt daar het etiket ‘nostalgisch’ op. De Veendamse inzichten worden hiermee gebagatelliseerd en ondergeschikt gemaakt aan de mening van de journalist.

Tja, dan moet je niet verwonderd zijn dat de Veendamse kiezers toch maar partijen steunen die het met hen eens zijn en de aow op 65 als een verworven recht beschouwen. Overigens is Veendam met de SP als grootste partij nog steeds een rood bolwerk, en niet een voormalig rood bolwerk zoals vermeld in de inhoudsopgave.

LEX VINK, Hoeilaart, België