Asociale bitcoins

Alternatieve geldsystemen kennen ook nadelen waar Victor Broers (in De Groene van 14 september) helaas geen enkele aandacht aan besteedt. Het ‘delven’ van bitcoins is nog steeds een lucratieve bezigheid waarvoor de volledige productie van bepaalde gpu’s (razendsnel rekenen met behulp van grafische kaarten) wordt ingezet. Diezelfde gpu’s hebben we hard nodig voor nieuwe medische toepassingen, die nu ernstige vertraging oplopen.

Waar het delven van goud, zilver en diamanten nog een fysiek product oplevert is het ‘delven’ van bitcoins een virtueel gebeuren met hoge winsten voor enkelen zonder reële productie in economische termen. Om dezelfde redenen waarom vroeger een kasteelheer zijn eigen munten bedacht, gebeurt het nu weer: het verkrijgen van gratis goederen en diensten. Het lijkt meer op vrijbuiterskapitalisme.

Wanneer de economie steeds meer op ruilhandel met alternatieve munten wordt gebaseerd ontvalt wéér een belangrijk element in de belastingheffing. Aan die ruilhandel kan immers geen belasting worden opgelegd. Het wordt daarmee het verkrijgen van voordeel ten koste van de gemeenschap.

Daarmee zet het de bijl aan de wortel van de werkgelegenheid. Want alleen de loonslaven zoals ikzelf kunnen nog belast worden. En uiteindelijk verliest ook de samenleving als geheel.

THEO VAN SOEST, Utrecht

Verdi

Bas van Putten heeft (in De Groene van 7 september) een prachtig stuk geschreven over Verdi en La forza del destino. Voor de mensen die het stuk in hun opera-archief willen bewaren, zoals ik, meld ik dat niet Alvaro in de tweede akte zijn toekomst laat voorspellen door Preziosilla, maar Don Carlo.

PAUL VERBERNE

Cultuurmarxisme

Ronduit kinderachtig vind ik de bespreking (in De Groene van 7 september) door Daniël Korving en Jaap Tielbeke van het recent – in rechtse kringen – gemunte begrip cultuurmarxisme. Door de aandacht te concentreren op de totstandkoming van het begrip en de kringen waaruit het voortkomt, wordt de aandacht afgeleid van wat er werkelijk na de oorlog in de westerse wereld is gebeurd.

Niet te ontkennen valt immers dat na 1945 de meeste intellectuelen (Sartre, Horkheimer, et cetera) in het Westen marxisten waren. In de jaren zestig en zeventig werd deze generatie afgelost door de nog radicalere nietzscheanen (Foucault, Lyotard, Marcuse). Het doel van deze filosofen was de westerse democratieën om zeep te helpen. Luuk van Middelaar spreekt in zijn dissertatie in dit verband van politicide (moord op de politiek) en Mark Heirman in zijn Beschavingen botsen niet van civilicide (moord op de westerse beschaving).

Weliswaar hebben de westerse democratieën deze moordaanslagen ternauwernood overleefd, maar zij hebben daaraan mijns inziens wel blijvend letsel overgehouden. Ik denk hier met name aan het politiek correcte denken, het postmodernisme en het cultuurrelativisme. Deze hele ontwikkeling krijgt nu het etiket cultuurmarxisme opgeplakt. Best handzaam, lijkt mij. Het is te vergelijken met de -ismen die kunsthistorici hebben bedacht. Picasso herkende zich overigens niet in het etiket kubist. Is het dan nodig om – als een stier op een rode lap – op de uitvinders van een ander -isme te reageren?

FRED MAESSEN, Rotterdam

Betere mensen

Dorien Pessers zet zich in haar essay De aanbidding van het DNA (in De Groene van 7 september) af tegen nieuwe wetenschappelijke ontwikkelingen. Zet je dan de klok niet terug? Kunnen wij die ontwikkelingen tegenhouden? Ik denk het niet, maar in plaats van ons een schrikbeeld voor te toveren van eugenetische praktijken zou ze veel beter ons handreikingen kunnen doen door mee te denken over hoe wij misbruik kunnen voorkomen. Alles kan misbruikt worden en daar goede maatregelen tegen treffen, daar zou het over moeten gaan. Maar daar heeft ze geen vertrouwen in.

Medische ontwikkelingen hebben ons al veel gebracht, maar het is inderdaad iets om heel goed over na te denken – en dat ben ik met haar eens – of we mensen beter willen maken of een beter mens willen maken. Ik had liever gezien dat ze daar iets zinnigs over had gezegd. Het argument dat ‘kinderen met Down een prima leven kunnen hebben’ vind ik ronduit stuitend als je ziet hoe ouders worstelen, niet alleen met de verzorging, maar ook met de angst wat er met een kind gebeurt als zij zelf er niet meer zijn.

En dan haalt ze euthanasie er nog maar eens bij en ‘voltooid leven’, waarbij oude mensen straks nog (angstbeeld) volgens haar van staatswege massaal de dood in worden geholpen. En of we dat allemaal moeten willen. Nou, nou…

NETTY VAN LOOKEREN CAMPAGNE-TAVERNE, Amsterdam