Markermeer

Tot mijn verbazing en ongenoegen las ik in het profiel van Wouter van Dieren (in De Groene van 26 september) dat Van Dieren stelt dat ik het idee voor de archipel van twintig eilanden in het Markermeer van hem heb afgekeken. ‘Dat heb ik twintig jaar geleden bedacht’, vertelt hij. ‘Elk jaar kom ik even kijken hoe mijn schepping eruitziet.’

De discussie over de ecologische kwaliteit van het Markermeer loopt al tientallen jaren. Verschillende deskundigen hebben ideeën aangedragen om de kwaliteit van dit troebele meer te verbeteren. Natuurmonumenten en Rijkswaterstaat zijn er als alliantie in geslaagd een concreet project te initiëren onder de naam Marker Wadden.

Voor de uitwerking is in 2015 een ontwerpcompetitie georganiseerd. Deze is gewonnen door Boskalis met Vista landschapsarchitectuur en stedenbouw, mijn bedrijf, als onafhankelijk landschapsarchitect. Het project is inmiddels een groot succes en verheugt zich in een grote internationale belangstelling.

Het vertalen van een ecologisch en recreatief programma in een concreet project is een complexe opgave en van totaal andere orde dan het bedenken van zeer conceptuele en generieke ecologische oplossingen als Almeria Archipel, waar Van Dieren waarschijnlijk op doelt. Het landschapsarchitectonisch ontwerp voor de Marker Wadden is uniek en niet afgekeken van Van Dieren. Als dit wel zo is daag ik Van Dieren uit om met bewijs te komen. Jammer dat een kwaliteitsblad als De Groene Amsterdammer dit zo klakkeloos, zonder wederhoor, op papier zet.

RIK DE VISSER, Amsterdam

Verademing?

Aukje van Roessel noemt in De Groene van 26 september de kwaliteit van het debat bij de Algemene Politieke Beschouwingen een verademing, een ommekeer. ‘Geen knalvuurwerk, maar siervuurwerk.’ Alle politici werkten daaraan mee, ook Geert Wilders, constateert Van Roessel tevreden. Ik verneem Wilders’ bijdrage via de nieuwsbrief van de PVV. ‘Er is een Marokkaans gif… er is een Marokkaans gif in de Nederlandse samenleving.’ Instemmend geroezemoes vanuit de zaal. Niemand spoedt zich naar de microfoon. Blijkbaar vinden de collega’s het siervuurwerk.

Voorts toont Van Roessel zich tevreden over de toekenning van de debatprijs aan Asscher. Asscher had tijdens de Beschouwingen ‘met argumenten omkleed’ structureel extra geld voor de docenten gevraagd, maar niet gekregen. Maar hij won wel de prijs voor de beste debater. ‘Winnen zonder te scoren. Tekenender voor het debat had niet gekund.’ Ik had het aanzienlijk beter en verademend gevonden als Asscher het debat met vuurwerk dik verloren had, maar wel had gescoord in deze ongekende crisissituatie van het onderwijs.

LUUK WIJMANS

De meeste mensen deugen

Het artikel over Bregmans boek De meeste mensen deugen (De Groene van 26 september) heb ik met belangstelling gelezen. Ik ben het met de auteur eens. Het kan niet anders: als de meeste mensen níet zouden deugen, bestonden we allang niet meer.

Helaas heeft de christelijke kerk veel bijgedragen aan een negatief mensbeeld. We zijn allen zondaar. We zijn tot niets geen goed in staat, zegt de Catechismus. Met welk genoegen heeft God de mens geschapen als deze niets goed kan doen? We hebben een vrije wil, zeggen sommige mensen. Maar daar heb je niets aan als je zo verdorven bent? Als je maar lang genoeg vertelt hoe slecht we zijn, dan wórden we het. Waarom zou je proberen een goed mens te zijn als dat toch niet haalbaar is? Waarom of waarvoor leven we dan?

Kortom, de mens móet wel goed zijn, ondanks de vele misstanden. De meeste mensen deugen. Is dit geen goede boodschap?

PAULIEN BAKKER, Hoogeveen