Viruswaanzin

Nadat mijn ergernis was geluwd, bedacht ik dat De Groene misschien een voltairiaans compliment verdient door verwerpelijke meningen als die van Ewald Engelen in zijn columns over Viruswaanzin en Famke Louise te blijven publiceren. Tolerantie in de praktijk, op z’n best!

DICK PELS, Amsterdam

Ons koloniale verleden

Interessante overzichten van Van der Heijden en Van der Hoeven (De Groene, 8 oktober) over ons koloniale verleden. Maar tot mijn verbazing wordt de rol van de godsdienst/kerken nergens genoemd, terwijl zowel de koopman als de dominee en de pastoor veelvuldig geweld toepasten, bijvoorbeeld bij de poging de bevolking te kerstenen. Dat was zeker het geval toen vanaf Abraham Kuyper de confessionelen de overhand hadden in de Nederlandse politiek in de eerste helft van de twintigste eeuw. Ongetwijfeld ligt er in de kerkelijke archieven nog mooi materiaal voor de geschiedschrijving. Het komt mij voor dat de meeste schrijvers over deze materie zo ver afstaan van christelijk Nederland dat dit aspect onbenoemd is gebleven.

HENK KRAAIJENBRINK, Borne

Rudi Fuchs

Na een aantal weken Edvard Munch, ofschoon niet mijn lieveling, maar je wilt wat leren, nu dan Martin Disler in de rubriek ‘Kijken’. Rudi Fuchs neemt je mee in zijn sprookje van doldrieste woorden-watervallen. ‘Er zat ook poppenkast in’ en ‘krachtige akkoorden van vorm’ en ‘lijnen balancerend als een melodie’. ‘Er was ook anders nog gaande: vegen wild zwart en een verstuiving van roze.’

Maar het allerspannendste is wel het ‘gelig korzelige’ papier.

Daar ben ik erg nieuwsgierig naar!

ERICA HABOLD, Amsterdam

Anonieme arbeiders

Hoe waardig is het om anoniem zo prominent op de cover van een tijdschrift te staan? De onbekende fabrieksarbeiders worden niet bij naam genoemd, terwijl op andere foto’s in het tijdschrift de mensen in beeld wel een naam dragen. De getoonde foto’s bij het artikel ‘De waardigheid van werk’ (De Groene, 1 oktober) tonen wel de naam van de maker – bij wie het intellectueel eigendom rust – maar niet die van de geportretteerden. Deze foto’s uit de jaren vijftig en zestig tonen dus aan dat die waardering toen ook ver te zoeken was.

EDWIN DE WIT, Heemstede

Piet Emmer

Ik ben het helemaal met Chris van der Heijden (‘Het verhaal van de anderen’, De Groene, 8 oktober) eens om Piet Emmer geen racist te noemen. Analoog aan Jaap van Heerden die in 1989 de term ‘banalisering van de holocaust’ gemunt heeft, kun je bij Emmer in ieder geval wel spreken van ‘banalisering van de slavernij’.

RUDY SCHREIJNDERS, Maarssen