Russen op de Herengracht

Reagerend op het mooie maar verontrustende onderzoeksverslag over het opkopen van panden in de binnenstad door investeerders (De Groene, 1 oktober) stel ik voor dat dit verboden wordt aan eigenaren die voor de verbouw van hun huis subsidie van rijk, provincie of stad gekregen hebben van, in totaal, meer dan honderdduizend euro, eventueel uit te breiden tot eigenaren die over de laatste tien jaren meer dan honderdduizend euro aan belastingaftrek voor het onderhoud van hun huis genoten hebben.

Vroeger kreeg je, als je op een aantrekkelijke plek in de stad woonde, briefjes van Amsterdamse makelaars in de bus met de vraag of je je huis niet wilde verkopen. Nu krijg je per post op naam gestelde deftige brieven van grote vastgoedondernemingen die vragen of ze langs mogen komen voor een vrijblijvend gesprek waarin ze vertellen hoeveel zij denken dat je huis nu waard is. Mijn vrouw stond erop dat ik zo’n brief meteen weggooide, waarschijnlijk omdat zij bang was dat ik zou kunnen zwichten voor de miljoenen die ons in het vooruitzicht zouden kunnen worden gesteld. Maar als daar de sancties op hadden gestaan zoals ik hierboven voorstel, had ik haar zowel kunnen geruststellen als ook op die uitnodiging kunnen ingaan.

Dolph Kohnstamm, Prinsengracht, Amsterdam

De Oekraïense avant-garde

Uitstekend essay over Oekraïne (in De Groene van 1 oktober). Hoe kwamen de EU en de VS op het onzinnige idee de oostgrens van Europa te verschuiven naar het oosten van dat gebied? Zijn al die mislukte VS-oorlogen nog niet genoeg? Rusland is het grootste land ter wereld en ligt overwegend in Azië. Laat die grootmacht nu eens wat regelen en laten de VS in Amerika blijven. Hofland heeft gelijk!

E. RUTGERS-HESSELO, Haarlem

De banaliteit van het goede

Bij De Groene straalt de feelgoodfactor je bepaald niet tegemoet; ik moet me vaak, zij het minder vaak dan een paar jaar terug, worstelen door nogal wat pagina’s vol doorwrochte verwijten en vermaningen aan mijn adres: je zult maar een blanke mannelijke babyboomer met een comfortabel pensioen zijn. Maar je blijft nieuwsgierig en dus ook abonnee – tot nader order.

Recente artikelen van onder anderen Henri Beunders helpen mij wat dat betreft lankmoedig te zijn. Zijn De banaliteit van het goede (De Groene, 24 september) bood een mooie kanttekening aan het belendende artikel ‘Wir schaffen das’ van Saskia Jonker en Joris Kooiman. Deze week weer een boeiend en rijkgeschakeerd verhaal over Beieren en de vluchtelingencrisis van Beunders’ hand. Ook al is de feitelijke inhoud van deze bijdragen zorgwekkend genoeg, ik voel niettemin iets van opluchting dat dit geluid nu eindelijk ook in uw blad, dat – u raadt het al – niet mijn natuurlijke bondgenoot is, mag klinken. Mijn dank daarvoor, al klinkt dat wat serviel.

Ten slotte nog een paar pedante opmerkingen bij Beunders’ artikel Völlig aus der Fugen: bedoeld is Völlig aus den Fugen; verderop wordt een rijtje voormalige ddr-plaatsen genoemd, waaronder Solingen dat in Noordrijn-Westfalen ligt, en is dertig niet dreizig maar dreißig. Flauw en onhebbelijk van mij, beken ik; tegelijk blijf ik erbij dat de heer Beunders journalistiek naar mijn hart en hoofd bedrijft.

BEN VAN DEN ENDEN, Rotterdam