Amerikaanse verkiezingen (1)

Het uitstekend onderbouwde artikel ‘Being Hillary’ (in De Groene van 3 november) laat zien dat er veel meer aan de hand is dan de verklaringen die allerhande weldenkende analisten en commentatoren geven voor het debacle van de Amerikaanse verkiezingen: het zijn de verliezers van de globalisatie, de gefrustreerde laagopgeleide bevolking waarnaar niet wordt geluisterd door politici noch door het hoger opgeleide deel van de natie, platteland versus stedelijke elite, et cetera. Allemaal waar. Maar gerechtvaardigde frustraties zijn wat mij betreft nog geen excuus voor het plaatsen van juist deze man op de politiek vrijwel machtigste positie in de wereld. Het is bovendien niet waar dat de Trump-stemmers allemaal in de steek gelaten zieligerds zijn. Een groot deel van de oerconservatieve middenklasse, inclusief 56 procent van de Republikeinse vrouwen en 54 procent van de Amerikaanse vrouwen in het algemeen, heeft op hem gestemd. Wat mij betreft is iedere persoon die Trump verkoos niet zielig, maar medeverantwoordelijk voor de niet te overziene gevolgen voor Amerika en de rest van de wereld.

Mijn hart huilt nog het meest voor Barack en Michelle Obama die alles wat zij probeerden te bereiken, vernietigd zien. Obama bracht hoop en gaf het ambt van Amerikaans president eindelijk weer waardigheid en integriteit. Als minister van Buitenlandse Zaken was het Hillary die de internationale relaties na het wereldwijde anti-amerikanisme dat Bush teweegbracht, herstelde. Trump brengt een laag-bij-de-grondse mentaliteit naar boven en zijn electoraat sanctioneert die.

De jongeren waren massaal voor Hillary, het is de oudere generatie die hun de pas heeft afgesneden, overigens net als bij de Brexit. Er is maar één hoop voor Amerika: dat de jongeren die nog in een decent Amerika willen geloven, nu zo kwaad zijn dat zij zich massaal gaan organiseren in een tegenbeweging.

En wat ons in Europa betreft? Een wake-up call te meer om te vechten tegen haat-populisme en het sluiten van hart en grenzen. Ook hier kan een verkiezingsuitslag verbijsterend zijn.

Edith Sizoo

Amerikaanse verkiezingen (2)

Mijn complimenten voor de Amerika-special van De Groene. Zelden heb ik zulke goede artikelen over de politiek, cultuur en geschiedenis van de VS in een tijdschrift gelezen. Vrijwel alle bijdragen behoren in mijn ogen tot de betere – want diepgravende – journalistiek.

Albert Kort,

’s-Heer Hendrikskinderen

Kaartje

Ik ben jarenlang al (Vlaams) abonnee op jullie (ons) blad. Tot aanhoudende tevredenheid (hoewel niet met elke paragraaf akkoord). Ik zit intussen al vele jaren met de(het)zelfde vraag(je):

Ik stel vast dat de redactie ‘als de dood schijnt’ voor het bijvoegen van een situerend kaartje als jullie het over een bepaald land/plaats/streek hebben. Gewoon ergens klein in een hoekje.

Nu weer over Vermont (‘Walhalla met koeien’ in De Groene van 3 november). Oké, ik kan dat met twee klikken op internet vinden. Maar dan kan ik net zo goed op internet blijven en alles over Vermont vernemen…

Of ben ik zo achterlijk dat ik uit het vuistje Vermont niet kan plaatsen?

Herman Torfs,

Lier (België)

Jan Hanlo Essayprijs Klein

Essayisten kunnen meedingen met de Jan Hanlo Essayprijs Klein. Zoals altijd heeft de prijsvraag een thema gebaseerd op het werk van Jan Hanlo. Deze keer is het: ‘Is dromen nu alleen maar slecht?’

De Jan Hanlo Essayprijs Klein voor een niet eerder gepubliceerd essay van zo’n 2500 woorden bestaat uit een geldbedrag van 1500 euro, een trofee en een publicatie in De Groene Amsterdammer. De deadline voor inzendingen is 15 maart 2017. De jury bestaat uit Xandra Schutte, Stephan Sanders, Roos van Rijswijk en Marleen Rensen.

Voor meer informatie en het reglement zie: [janhanloessayprijs.nl](janhanloessayprijs.nl)