Pierre Rosanvallon
Met een groot compliment voor het artikel van Bas Mesters over Pierre Rosanvallon heb ik een ornithologische correctie. De zo langzamerhand behoorlijk beroemde vogel die al heel veel jaren op zijn stok zit in het Eerste Klas Restaurant van het Centraal Station in Amsterdam betreft een kaketoe.
Hij zou een vergelijking met een papegaai als een belediging ervaren zo hij zich daarvan bewust zou zijn.
WOUTER SNIP, Middelie
Weer denken
Terecht stelt Marcel Möring in zijn rubriek Technologica (De Groene, 7 november) dat denkende mensen maatschappelijk niet altijd gewaardeerd worden. De maatschappij is er niet aan gewend en laat zich liever sturen door imperfecte ideologieën. Ideologieën (en religies) die verantwoordelijk zijn voor de verworvenheden van de hedendaagse samenleving met alle problemen die daaraan kleven.
Het onderwijzen van filosofie is echter niet de oplossing. Semantiek is in dezen belangrijk. We onderwijzen vaardigheden en kennis, maar we moeten leren filosoferen; actief leren denken. Dat kan alleen door het te doen. Filosoferen is een proces, waarbij je luistert, probeert te begrijpen en vragend reageert, maar waarbij je vooral gedisciplineerd moet denken. Kennis van het werk van grote of kleine filosofen is leuk, en het helpt zeker bij het denken, maar het geven van substantie aan of het ondergraven van gevoelens is een lastig proces dat niet onderwezen, maar wel gestimuleerd kan worden.
PIM TIDDENS, Breda
Fijnstof
Het artikel over fijnstof op basisscholen (De Groene, 14 november) begint met het voorbeeld van de Rosaschool in Amsterdam-Noord. Een schoolgebouw van 30-40 jaar oud is inmiddels voorzien van een fijnstofinstallatie, die overigens niet optimaal werkt bij een oud gebouw. Het initiatief kwam van de groeiende Montessorischool Boven ’t IJ, die met tegenzin nu gebruikmaakt van enkele leegstaande klassen van de Rosaschool, die een teruglopend leerlingenaantal heeft.
Het is een interessante consequentie van booming Amsterdam-Noord. Nieuwe Noorderlingen met sociaal, cultureel en communicatief kapitaal, zoals de auteurs van het artikel hen typeren, bepalen meer en meer de agenda van het onderwijs, milieukwesties en andere politieke thema’s. Ook het schoolplein van de Rosa moest groener. De nieuwe beplanting leidt tot minder speelruimte en het prachtige Noorderpark ligt om de hoek, maar alla. Gentrification = greentrification.
De ouders van de Rosa slaan het met verbazing gaande. Hun strijd om een voetbalterreintje van de grond te krijgen, is tot nu toe vergeefs. Ook hun voorstellen voor enkele veranderingen, zoals een verfje op de muur, worden niet opgepikt, terwijl de inrichtingswensen van de montessorianen en de wens om een denktank op te richten, zonder de Rosa-ouders, onmiddellijk worden ingewilligd.
De auteurs van het artikel halen een Twentse geleerde aan met de opmerking: ‘waarom zou je je druk maken over fijnstof als je ook naar de Voedselbank moet?’ waarmee de Rosa-ouders in de hoek worden gezet. En niet alleen de Rosa-ouders, maar ook de andere negentigduizend inwoners van Amsterdam-Noord.
De discussie over fijnstof verhult in feite de verschillende belangen en machtsverhoudingen tussen oud en nieuw Noord en geeft zicht op de mate waarin de politiek en de media selectief signalen oppakken van verschillende bevolkingsgroepen.
De Amsterdamse wethouder Moorman van Onderwijs beschouwt de fijnstofkwestie als een wake-upcall. Ik hoop dat dit verder gaat dan aandacht voor een fijnstofinstallatie. De gedwongen latrelatie in het schoolgebouw van de Rosa leidt wellicht tot goede contacten en wederzijds begrip tussen de nieuwe en oude Noorderlingen, de ouders, de kinderen en de onderwijzers. Ook in Noord moeten we het gezamenlijk zien te rooien met al het kapitaal dat ieder in zich heeft.
MARIJKE VAN SCHENDELEN, Amsterdam-Noord