De PVV-informateur

Inderdaad, de pvv moet als mogelijke overwinnaar een verkennende rol krijgen na de verkiezingen op 15 maart, zoals Aukje van Roessel schrijft in De Groene van 9 februari. Kijken we naar de totstandkoming van het gedoogkabinet van vvd, cda en pvv in 2010 dan ligt er in eerste instantie een rol weggelegd voor een informateur. Informateurs doen in Nederland het voorwerk en laten het politieke handwerk over aan de fractieleiders. Er moet derhalve een informateur uit pvv-huize komen die een eerste verkenning zal doen naar een kabinet dat steunt op een meerderheid in het parlement.

Zo’n informateur zal snel klaar zijn gezien de huidige reacties van bijna alle partijen: nee, het is niet mogelijk. Verschillende redenen zullen door de fractieleiders aangevoerd worden: van het minder, minder, de lopende strafzaak tegen Wilders inzake discriminatie, het ondemocratische karakter van de pvv (een stichting, geen vereniging) tot aan de maatschappelijke onrust die de pvv-leider persoonlijk telkenmale veroorzaakt.

Maar waar vind je een pvv-informateur? Een gezaghebbende groep van pvv-ingewijden ontbreekt. Wellicht kan professor Paul Cliteur uit Leiden, kompaan van Wilders, de rol toegespeeld krijgen. Echter ook hij zal tot de conclusie komen dat een formatierol voor de pvv-leider er niet in zit. Als de fractieleiders goed uitleggen dat het niet aan de pvv-kiezers ligt maar puur aan de persoon Wilders, kan met succes een tweede verkenning buiten de pvv om plaatsvinden.

GIEP HAGOORT, Utrecht

Moonlight

De vele lovende recensies over Moonlight (ook in De Groene van 3 februari) verbazen me. De film presenteert zich als ‘lgbt-friendly’ en taboedoorbrekend maar drijft voornamelijk op heteronormatieve scripts waarin homoseksualiteit en feminiteit inherent aan elkaar verbonden zijn. De hoofdpersoon Chiron transformeert van gepeste feminiene tienerjongen tot een masculiene gangster. In het slot wekt de film vervolgens de suggestie dat deze vorm van mannelijkheid onverenigbaar is met zijn homoseksualiteit. De getoonde masculiene zwarte gangstercultuur wordt als giftig gepresenteerd – in strijd met de zachte eigenschappen van de twee homoseksuele personages. Deze enigszins moralistische boodschap is niet bepaald baanbrekend of emancipatoir maar voornamelijk een herbevestiging van bestaande normen en clichés. Het klopt dat homoseksualiteit mannen dwingt genderrollen opnieuw te definiëren. Maar de uitkomst hiervan hoeft niet noodzakelijk feminien te zijn. Het was dan ook veel spannender geweest wanneer niet een ongelukkige, maar een trotse toxisch masculiene gangsterhomo de hoofdrol in Moonlight had vervuld. Dit zou de regisseur immers dwingen tot het herformuleren en incorporeren van homoseksualiteit in de zwarte masculiniteit van gangsters. Moonlight blijft echter aan de oppervlakte doordat het hypermasculiniteit en homoseksualiteit als onverenigbare tegenpolen presenteert. Dit terwijl iedere homo weet dat deze twee prima kunnen (maar absoluut niet hoeven) samengaan.

SEBASTIAAN VAN DE POLL, Amsterdam

Muren

Goed artikel van Chris van der Heijden over muren die de ‘vrije wereld’ moeten beschermen (in De Groene van 9 februari). Wel mis ik in dit artikel een opmerking over de muur tussen Israël en de Palestijnse gebieden, toch een van de meest schrijnende muren in deze wereld.

RUUD NORDT, Eindhoven