Heldring

Een mooi artikel over J.L. Heldring, zijn milieu, zijn opvattingen over een beschaafde samenleving, waarin mensen beoordeeld worden op hun morele kwaliteiten én intelligentie. Geen rangen en standen op basis van financiële en milieucriteria. Partijpolitiek in strikte zin. Nee.

Ik heb hem gekend. Sterker nog, voor hem gewerkt. Hij wist dat ik een geheide PvdA’er was. Wel een die eerst op Buitenlandse Zaken en daarna op de beb bij Economische Zaken had gewerkt, alvorens Kamerlid te worden. Heldring was directeur van het Genootschap voor Internationale Zaken. Bij hem zat het diplomatenklasje, de opleiding dus van onze leden van de diplomatieke dienst. Hij vroeg me docent handelspolitiek bij hem te worden, dus bij het diplomatenklasje. Heb ik gedaan. Een heerlijke tijd. Lijkt me aardig om te vermelden. Uw auteur heeft het niet over deze activiteit van hem: het Genootschap.

ARIE VAN DER HEK, Eelde

Koloniaal daderschap

In De Groene van 20 december is in het artikel Koloniaal daderschap van Niels Mathijssen het verhaal van Goos Blok opgenomen. Dit verhaal werd niet, zoals Mathijssen schrijft, voor het eerst in 2013 wereldkundig gemaakt door Anne-Lot Hoek.

Het verhaal van Goos Blok over zijn tijd in Indonesië, waar hij als twintigjarige dienstplichtige soldaat in 1947 aankwam, werd al opgenomen in Vijftig jaar merdeka van Henk en Tineke Koetsier-Korvinus uit 1995.

A. BRON, Huis ter Heide

De meneer uit Brabant

Ik, de meneer uit Brabant, las met stijgend enthousiasme het essay van Jaap Tielbeke (in De Groene van 16 februari), maar op het eind van zijn betoog smolt mijn geestdrift als sneeuw voor de zon. Ik wist al dat ik niet de enige ben in mijn weerzin tegen het antroposofisch denken. In mijn jonge jaren vond ik al dat er te veel mensen in dit landje waren. Met het stijgen van de bevolkingsomvang in dit land steeg ook mijn weerzin. Ik was in mijn twintiger jaren al een voorstander van geboortebeperking en ben gelukkig niet verder gekomen dan twee kinderen. Jaap Tielbeke schrijft dat er nu gelukkig genoeg mensen zijn die geboortebeperking anders zien. Gelukkig? Zou mevrouw Natuur gelukkig zijn met 523 mensen per vierkante kilometer? Moeten we streven naar 6712, zoals in Den Haag het geval is?

De reguliere geneeskundige wereld ‘helpt’ de mens met steeds meer medicijnen om maar gezond te blijven, maar is gelijktijdig moeder Natuur aan het verzieken. Het grenst aan waanzin om het lichaam van de mens ten koste van alles gezond te houden. Veel te veel mensen denken dat het leven stopt bij het sterven van het lichaam. Niets is minder waar.

Ik dank Jaap Tielbeke voor zijn hoop dat ‘deze beste man’ de pandemie gezond is doorgekomen en hoop dat hij ook gezond blijft, maar reken er in de (nabije ?) toekomst niet te veel op.

DICK SPEIJERS, Nuenen