Het is een kabinet van grabbelaars.
Van «iets te hard, dat zou toch moeten kunnen».
Verongelijktheid raaskalt vaak iets waars.
Democratie kan domme macht verdunnen.
En dus werd prinsjesdag een manifest
dat slechts wat rechtser staat van t rechtse Paars.
Kortom: voor rijk wat mild, voor arm barbaars.
Een droge spons is wat de dorst straks lest.
Niks nieuws onder de zon, we gaan maar voort.
Er zijn meer asfaltwegen, dat is waar.
Maar minder files? Nee. En minder moord?
Het groen wordt grijs, de lucht benauwd en zwaar.
Asielzoekers wat vaker uitgezet.
De Majesteit prevelt een dankgebed.