Zo ging het immers ook in 1995 toen Holbrooke onderhandelde over het akkoord van Dayton? De quizmaster deed onlangs verslag van die aflevering in zijn boek To End a War. Zijn formele opdracht was het vinden van een vreedzaam vergelijk. In werkelijkheid, schrijft hij, bestond zijn opdracht in het bereiken van een ‘vrede ten koste van alles’. Als leerling van Kissinger meent Holbrooke dat elke diplomatieke toestand een afspiegeling is van de machtsverhoudingen. Dus zag hij als zijn taak het bestendigen van ‘feiten op de grond’ en zonodig het scheppen van nieuwe feiten om het gewenste evenwicht te bespoedigen.
Een van die nieuwe feiten was de etnische zuivering van de Krajina, de grootste in zijn soort in de hele Balkanoorlog en een ideale aanleiding voor nieuwe confrontaties in de toekomst. Met die kennis in het achterhoofd vraag je je af welke deal er nu voor Kosovo in de maak is. Als Milosevic (al dan niet na bombardementen) zijn troepen mocht terugtrekken, is dat geen reden voor applaus. Eerst moet dat contract boven tafel.