Den Haag – De Iraanse proeflancering van een satelliet, vorige week, was volgens Teheran een enorm succes. Alle islamitische landen kunnen voortaan in Iran terecht voor hun satellietlanceringen, liet men weten. In het Westen waren de commentaren op de lanceerproef zorgelijker. Het zou eigenlijk een verkapte test zijn voor langeafstandsraketten, die later met kernkoppen kunnen worden uitgerust. In juli deed Iran ook al met veel bombarie raketproeven, toen nog openlijk met militaire doeleinden.
De satellietproef trok veel media-aandacht, maar de analyses uit Amerikaanse militaire kringen, daags erna, deden dat helaas niet. Volgens deze informatie was de test een grote mislukking. De raket die de satelliet de ruimte in zou moeten schieten, verloor halverwege al diverse onderdelen. Het eerste dat er tijdens de vlucht afviel was de raketkop – niet erg handig als die nucleair geladen was geweest. De raketproef in juli was overigens ook al minder succesvol dan de Iraniërs deden voorkomen. Officieel vrijgegeven foto’s van de lancering bleken zelfs gemanipuleerd om het aantal afgevuurde raketten virtueel te vergroten.
Waar zijn de Iraniërs mee bezig? Het lijkt alsof ze het succes van hun raketproeven nogal overdrijven. Wellicht hopen ze daarmee potentiële aanvallers af te schrikken. Teheran vreest dat Israël en de Verenigde Staten zullen proberen om met geweld het beruchte Iraanse nucleaire programma te beëindigen. Maar als men denkt dat deze tegenstanders zo makkelijk te bedotten zijn, is dat wel erg naïef. De succesverhalen zijn waarschijnlijk meer voor eigen parochie bedoeld. De Iraanse bevolking beleeft immers moeilijke tijden. Het economische binnenlandse beleid van president Ahmadinejad pakt rampzalig uit en dan zijn er ook nog de internationale sancties die de Iraanse economie geen goed doen. Inflatie, armoede en werkloosheid nemen toe, en daarmee ook de ontevredenheid. Met prachtige succesverhalen over de technische en militaire wonderen van het regime wordt die ontevredenheid wellicht wat ingetoomd. Kijk, zegt Ahmadinejad eigenlijk, het kost even wat opoffering, maar uiteindelijk maken we Iran tot een supermacht. Hoe lang zou hij de bevolking voor het lapje kunnen houden?