Het moge duidelijk zijn, de vorig jaar geroyeerde leider van de ANC Jeugdliga, tevens aangeklaagd wegens fraude, is terug waar hij zich het best thuis voelt: in de politieke arena, waar hij met welgeplaatste verbale stoten zijn vijanden op stang jaagt en jonge zwarte Zuid-Afrikanen aan zich bindt. Zo populair zijn de baretten inmiddels dat er al een tekort is ontstaan. Er zijn incidenten gemeld waarbij gretige aanhangers de mutsen van de hoofden van anderen rukten om zich daarna snel uit de voeten te maken.

In een interview met Sowetan Live zei Malema dat de baretten vooral geïnspireerd zijn door Thomas Sankara, de revolutionaire leider van Burkina Faso, die in 1983 op 33-jarige leeftijd middels een militaire coup de macht greep. Sankara, die bekend werd als ‘de Afrikaanse Che Guevara’, werd vier jaar later vermoord door een groepje soldaten onder leiding van zijn voormalige kameraad Blaise Compaore. Sankara droeg een rode baret. De 32-jarige Malema, wiens politieke visie net als die van Sankara een combinatie is van marxisme, pan-Afrikanisme en zwart nationalisme, koos rood tevens omdat dit het bloed symboliseert ‘dat vergoten blijft worden in de mijnen en op de boerderijen’.

Hoe goed de eff het tijdens de verkiezingen volgend jaar zal doen is vooralsnog onduidelijk. De partij is nog maar pas geregistreerd en het ontbreekt aan de financiële middelen om een grote campagne op te zetten. Maar Malema is een meester in het venijnige symbolische gebaar. Zo vond de oprichting in oktober plaats op de plek bij Marikana waar de politie vorig jaar 34 protesterende mijnwerkers doodschoot. Politieke analisten schatten dat de eff tussen de vier en zeven procent van de stemmen krijgt.

Malema en zijn volgelingen boezemen angst in. Hij presenteert zich als ‘de stem van de stemlozen’, iemand die grond en mijnen zal nationaliseren. Dat schrikt buitenlandse investeerders af. De eff’ers doen zich bovendien steevast gelden tijdens de gewelddadige townshipprotesten tegen belabberde dienstverlening. Het wekt daarom geen verbazing dat ‘de rode baretten’ al worden vergeleken met de Bruinhemden en Zwarthemden uit de jaren dertig.