De homo forensus bestaat nog niet zo lang. Maar we lijken het volkomen normaal te vinden dat dag in dag uit drommen mensen zich ’s ochtends min of meer tegelijkertijd in bussen, treinen, trams, metro’s en auto’s wringen om op tijd om hun werk te verschijnen. Met ’s avonds een herhaling van deze massaverplaatsing terug naar huis.
Hoe niet onder te gaan in deze stroom? Hoe je eigen ruimte te bewaken? Museum Hilversum heeft de tentoonstelling Routine, de wereld van de forens aan deze vragen gewijd. Het is een wonderlijke ratjetoe geworden. We zien een geschiedenis van de forens, maquettes van stations en woonwijken, uiteenlopende filmfragmenten over de combinatie mens & vervoer. Aan de muur hangt een gele regenjas (want de forens fietst naar het station) naast tien Snickers op een rijtje (want zoveel eet de forens er gemiddeld per jaar) en ranglijstjes van favoriete lease-auto’s.
Het is een bizar gegeven dat wonen op gepaste afstand van het werk een luxe werd en nu tot grote, vooralsnog onoplosbare problemen leidt. Museum Hilversum illustreert de op zichzelf intrigerende wereld van de homo forensus op amusante en informatieve wijze. Maar wonderlijk blijft het: al die mensenmieren die met een iPod in hun oren, beker koffie in de hand, laptoptas over de schouder elke dag weer op pad gaan.
Routine, De wereld van de forens; Museum Hilversum; t/m 31 augustus 2008; www.museumhilversum.nl
beeld: MH JanVerbeek On a Wednesday Nightin Tokyo van de site van Museum Hilversum