Al voor het tweede seizoen zijn zeven vaderlandse astronauten op zoek naar een leefbaar hemellichaam, nu het onze – we schrijven 2063 – op Nederland na, overstroomd is. Het voortbestaan van de mensheid hangt af van het succes dat Bram, Brechtje, Axel, Kurt, Thijs, Harold en Reibek zullen hebben. Wat je niet zou zeggen als je ze bezig ziet, want elke futiliteit die hun onvolmaakte karakters en complexe intermenselijke betrekkingen met zich meebrengen houdt hen beduidend meer bezig dan het Heilige Doel. Dat baart de minister van Ruimtezaken, met wie ze via beeldscherm in contact staan, zorgen, al is die zelf ook enigszins van lotje getikt.
Na de eerste reeks gaf ik dan ook weinig voor de toekomst van onze klein- en achterkleinkinderen. Hoewel hoop gloorde. Zwijgzame geoloog Harold bleek de Neil Armstrong van de expeditie. Hij landde in een verkenningscapsule op een veelbelovende, want sterk op het duingebied bij Bergen aan Zee lijkende, planeet. Hij plantte er onze vrolijk wapperende driekleur. Uitzinnig van vreugde zette hij zijn beschermende helm af. Als dat maar goed zou aflopen. Spoiler: dat doet het niet. Voordeel daarvan is dat ons septet nog langer met elkaar zit opgescheept en hun ‘incompatibele’ karakters kunnen blijven schuren en botsen. Al las ik in de persinformatie (nog een spoiler) dat we vanaf aflevering 2 met een octet van doen krijgen, dankzij ruimteasielzoeker Svetlana. Als dat maar goed afloopt. Geen zorg: dat doet het gegarandeerd niet want hoe meer zielen, hoe meer misverstanden en irritaties. Alleen al de gruwelijke seksist en narcist Kurt lijkt garantie voor legio pijnlijke scènes nu er naast Brechtje een tweede vrouw aan boord komt.
Voor kenners van Missie Aarde: Kurt is na zijn wangedrag jegens de minister – wier gelaat hij op beeldscherm van een pornografische toevoeging voorzag – door expeditieleider Bram op non-actief gesteld, wat hem tot de eerste ruimte-werkloze maakt en het probleem van zijn aanwezigheid alleen maar sterker. Briljante Brechtje weet hem aan te zetten tot het schrijven van een autobiografie (over zijn eigen leven!) wat meer problemen meebrengt dan oplost. Ach, dit alles is geheimtaal voor de buitenstaander. Maar vorig seizoen leverde de sciencefiction van Missie Aarde de leukste comedy op.
Comedy is het moeilijkste dramagenre: makers lopen over een dun koord van gein en leuk zijn met aan weerszijden een gapende afgrond van ongein en leuk doen. En of het koord inderdaad gein is, is ook nog eens bij uitstek Geschmackssache. Dus misschien vindt u het drie keer niks. Maar ik was weerloos tegen Pieter Kramer als boordpsycholoog Axel, Kim van Kooten als stuurvrouw Brechtje, de vijf andere astronauten en Beppie Melissen als minister. Laatste spoiler: Brechtje en Thijs gaan zoenen, daartoe luid aangemoedigd door een legertje journalisten vanaf aarde, onder wie Ferry Mingelen. Tot groot genoegen van de meer dan levensechte boordcomputer Sara. Makkelijker wordt het er daarmee voor de geliefden niet op.
Tim Kamps, Missie Aarde II, VPRO, zes afleveringen, zondags vanaf 13 maart, NPO 3
Beeld: Missie Aarde, v.l.n.r. Ellen Parren als Svetlana, Fabian Jansen als Harold, Leo Alkemade als Kurt, Alex Klaasen als Axel, Wart Kamps als Bram, Kim van Kooten als Brechtje, Lykele Muus als Thijs en Raymond Thiry als Reibek (Jan Moeskops / VPRO)