Sancties

Zowaar acht eenmalige kwaliteitsprogramma’s van eigen bodem, volgende week te zien, verdienen bespreking. Van ‘de oester’ tot Mahlers Lied von der Erde; van de geschiedenis van joods Amsterdam tot bepleiten van rules of war in de burgeroorlog in Zuid-Soedan. Maar het lukt me gewoon niet door die andere verdomde oorlog, die door Russische media zo niet genoemd mag worden, op straffe van zware sancties – Kremlin-cynisme breekt records aan de lopende band, zonder doping. De als wens vermomde vervloeking ‘moge je in interessante tijden leven’ komt uit. Zoals in 1956 (Boedapest), 1968 (Praag), 1979 (Afghanistan), 2008 (Georgië), 2014 (Krim) – om me louter tot activiteiten van Moedertje Rusland en de kinderen van Vadertje Stalin te beperken – want die hebben niet het alleenrecht op verkrachting van landen en volkeren (‘wij’ konden er ook wat van). Als journaals eindeloos uitlopen; brandhaardverslaggevers zich naar één gigantische Plaats Delict begeven; beginnend correspondenten een ware vuurdoop ondergaan (Iris de Graaf in Moskou – geslaagd); satirici zich met grappen rond oorlog op een uiterst dunne draad begeven (Lubach; Dit was het nieuws – ze wankelden maar vielen niet), dan heb je bedoelde tijden. Die je van slag brengen, wat niets voorstelt bij de onvoorstelbare ellende daar en waarvan we louter glimpen meekrijgen. Een moeder die haar kinderen terugvindt in Polen, door vader aan een vreemde meegegeven omdat hij terug moest om te vechten. Het jongetje dolblij met mama, het meisje verstijfd en getraumatiseerd. Een tank die over een personenauto met bestuurder rijdt.

Of de duvel ermee speelt viel de operatie om Oekraïne van genocide en neonazi-bewind te bevrijden (het type rechtvaardiging van de nazi’s voor de aanval op Polen, 1939) samen met de eerste afleveringen van Ongehoord Nieuws door Ongehoord Nederland. Ongehoord, zeg dat. Twee gespreksleiders van de onderste categorie die eerbiedig ‘zwaargewichten’ – Karskens, Van Meijeren, Wilders – opendeurvragen voorleggen, gelardeerd met Haagse interviewtjes met pakweg Baudet en Van Haga. Beeld en toon doen denken aan de Zendtijd voor Politieke Partijen in tijden van drs. Janmaat en Wil Schuurman, al ontbreken de bloemstukken. Maar daar dacht je nog om te kunnen lachen. Dat is je vergaan als je leest dat Forum voor Democratie inmiddels de meeste partijleden heeft en tribunalengif de Tweede Kamer verziekt. De analyses bij ON variëren van ‘dit is verwerpelijk, maar geen sancties want mijn kiezers kunnen de gasrekening niet betalen’ (Wilders) tot ‘eigen schuld, dikke bult van Oekraïne en navo’ en het onvervreemdbaar recht van Rusland op een buffer (Karskens in pleidooi voor ‘geopolitiek denken’).

(Her)lees vooral op groene.nl het profiel van Karskens door Raymond van den Boogaard; en ‘Ongehoord Nederland past niet in ons omroepbestel’ van Coen van de Ven.