Alleen al de privatisering van energiebedrijven UNA en Nuon leverde de gemeente tussen 1999 en nu 1,7 miljard euro op, blijkt uit berekeningen van Investico. Het geld verdween deels in allerlei kleine projecten, maar de grootste sommen gingen naar het afdekken van de risico’s op grote projecten. Dat de Noord-Zuidlijn niet de verwachte vierhonderd miljoen kostte maar 2,1 miljard was dankzij de energiemiljoenen geen probleem voor Amsterdam.
Prettig voor het stadsbestuur, maar deze manier van publieke projecten financieren is de bijl aan de wortel van de democratie, betoogt hoogleraar overheidsfinanciën Maarten Allers deze week in De Groene Amsterdammer: ‘Met dit soort “gratis geld” kan het stadsbestuur doen wat het wil. Het is in feite de werkwijze van een dictatuur, van een land als Saoedi-Arabië.’
Hoe het anders kan? Geef het geld van geprivatiseerde energiebedrijven terug aan de burger. Die heeft via zijn rekening voor stroom en gas immers betaald. En verhoog vervolgens de belastingen als er toch een metrotunnel moet komen. Dat leidt in ieder geval tot een goed debat over nut en noodzaak. Zoals het in een democratie zou moeten.
Lees het artikel: Verjubelen of investeren?of koop via Blendle