Na een paar minuten wijkt het gevaar als twee schoonmakers de etensresten vakkundig opruimen. Welkom bij de Olympische Spelen in Londen, een Opgeruimde Nieuwe Wereld waar iedereen vriendelijk en behulpzaam is. En sarcasme niet bestaat.
Waar enkele jaren geleden nog bergen ijskasten lagen, elektriciteitsmasten stonden en William Blake’s ‘satanic mills’ de grond vervuilden, bevinden zich nu bloementuinen, sierlijke stadions en schone kanalen. In dit sportieve Disneyland ligt geen papiertje op de grond, kijkt niemand somber en stromen massa’s mensen als Marsmans ‘breede rivieren’ door de Lea Valley. Niemand rookt, rent of roept iets lelijks. Live positively is dan ook de boodschap van Coca-Cola op de gescheiden-afvalbakken.
Verdwalen is onmogelijk. De duizenden agenten, luchtmachtmilitairen, beveiligers en vrijwilligers wijzen de weg. Wie met een vragend gezicht om zich heen kijkt, wordt aangeschoten met een niet te weigeren aanbod tot topografische spoedhulp. Bij de uitgang worden de bezoekers bedankt voor hun aanwezigheid. De snelste weg naar het station gaat via Westfield Shopping Centre, de museumwinkel van het Olympisch Park. In niets lijkt het bedachte, schone en perfecte sportpark op de rest van Londen.
Maar zelfs als een discipline op een historische locatie plaatsvindt, wil het maar niet Engels aanvoelen. Neem Horse Guard’s Parade, waar mannen eindelijk een geldig excuus hebben gevonden om sexy vrouwen te bekijken: strandvolleybal. Toch is de stadionomroeper niet zeker van zijn zaak. Hij geeft aan wanneer aanwezigen moeten klappen en soms vraagt hij bezorgd of iedereen zich wel vermaakt. Tijdens elk dood moment klinkt dansmuziek. Het is net American football: één en al actie, maar geen drama.
In Greenwich, het domein van de hippische onderdelen, is het niet anders. Na afloop van de wedstrijden in het koninklijk park met haar oer-Engelse crosscountryparcours worden de toeschouwers over de deels afgesloten hoofdstraat naar het station geleid. Wie tussen de dranghekken door wil glippen om het dorp van binnen te bekijken, krijgt te maken met bezorgde, vriendelijke begeleiders. ‘Het station is deze kant op!’ Er komen duizenden mensen naar deze maritieme buurt, maar zelden is het er zo rustig geweest.
De Olympiade lijkt soms in een parellel universum plaats te vinden. Het mooiste voorbeeld van deze tegenstelling was de openingsceremonie. Tijdens Danny Boyle’s excentrieke ode aan ’s lands geschiedenis kwamen onder meer feministen en fabrieksarbeiders voor die streden om kiesrecht en betere werkomstandigheden. Vooruitgang door emancipatie. Buiten op Stratford High Street, onderwijl, arresteerde de paranoïde politie zo’n 180 fietsers die deelnamen aan de maandelijkse Critical Mass-optocht.