OUD GELD
AFLEVERING 3.
HET HUWELIJK VAN PUP EN ERIK
SCENARIO: MARIA GOOS
Drukte. Pup ziet heel veel mensen, heel veel dingen snel achter elkaar. Het duizelt haar – tot ze de stem hoort van SPLINTER.
SPLINTER
Pup…
Hij knipoogt samenzweerderig: kom even mee.
Wat een timing! Dankbaar gaat ze naar hem toe.
- EXT. HUIS GUUSJE EN SPLINTER: TUIN, KAS, DAG
De tuin, buiten de tent, is een oase van rust in de beginnende schemering van de late middag.
Op een wrak bankje naast de orchideeënkas van GUUSJE, zitten SPLINTER en PUP. SPLINTER is een beetje nerveus.
SPLINTER
Ik ben deze week even in de stad geweest om een kleinigheidje voor je te kopen.
Alleen al deze zin ontroert PUP hevig. SPLINTER kijkt weg, de tuin in. ESTELLE scharrelt tevreden rond.
SPLINTER
Ik weet ook niet hoe ik daar nou bij kwam. Het is een beetje mal.
(blijft wegkijken)
Ik geloof dat het nogal sentimenteel is. Dat moet je me maar vergeven… Door die hele toestand… en dat gedonder met die beuk, en wat er allemaal voorbij is…
(en ineens schiet hij vol)
… Afschuwelijk is het toch allemaal.
PUP
Wat pappa?
SPLINTER
Dat kleine meisjes groot worden.
Ze glimlacht. Lief:
PUP
Sorry.
Hij glimlacht. Tast in de zak van zijn jasje en geeft haar het cadeautje. Een klein ding, niet ingepakt, alleen maar in een vloeipapiertje.
SPLINTER
Het is maar een dingetje. Niet eens mooi eigenlijk.
PUP kijkt naar het hangertje in haar hand. Een kettinkje met een brokje van het een of ander.
Op de achtergrond klinkt de MUZIEK van het Italiaanse orkestje.
SPLINTER
Het is geslepen in twintig kantjes. Voor elk jaar dat je bij ons was een kantje.
PUP
Pappa. Wat ontzettend lief van je.
Hij staat op. Gaat weer zitten.
SPLINTER
Niet huilen Pupje. Niet huilen. Het wordt allemaal nog veel erger.
PUP
Nee toch?
SPLINTER
Ik weet het ook niet, en nou niet nog harder gaan huilen, maar ik heb iets bedacht en enfin… dat ding is van goud.
PUP
Ja?
SPLINTER
Het heeft een bepaalde waarde. Dat heb ik laten uitzoeken. Wat die waarde moest zijn.
PUP
Wat wil je zeggen pappa?
SPLINTER
Dat ding is zoveel waard dat je, waar je ter wereld ook bent, altijd naar huis kunt komen. En dan heb je ook nog wat over voor een kopje koffie onderweg.
Dit is de nekslag. PUP begint schokschouderend te snikken en SPLINTER moet z’n neus snuiten.
ESTELLE zorgt dat ze van de partij is. PUP en SPLINTER moeten van de weeromstuit lachen, en omhelzen elkaar.