Voor mij bestaat er weinig troostrijker fictie, in de zin van comfort reading, dan die van Agatha Christie. De daders in haar romans zijn slécht, de helden góed. Maar allebei laten ze zien dat mensen gelijk zijn als het gaat om wanhoop: de moordenaar kan geen kant op en gaat over tot zijn of haar daden; de detective, eveneens in een hoek gedreven, speurt naar een oplossing. Die komt als klokslag. En dat stelt gerust, dat brengt hoop.
Misschien is dat de reden dat er van Christie’s romans nog altijd meer exemplaren worden verkocht dan van de bijbel. En dat er in de laatste jaren voortreffelijke televisiebewerkingen van Christie-klassiekers zijn gemaakt, bijvoorbeeld The Witness for the Prosecution, Ordeal by Innocence en The ABC Murders. Nu is er The Pale Horse, een bbc-serie gebaseerd op de gelijknamige roman uit 1961. Het is een late Christie, zonder haar detectives Hercule Poirot of Miss Marple. De hoofdpersoon is Mark Easterbrook, een Londense antiquair (in de roman is hij een schrijver) gespeeld door Rufus Sewell, wiens vrouw overlijdt nadat ze een seance bijwoonde georganiseerd door de drie eigenaressen van de pub The Pale Horse, gelegen in een dorpje in de buurt van de hoofdstad. Jaren later, als hij opnieuw getrouwd is, raakt Mark betrokken bij een vreemde moordzaak: een stervende vrouw laat een briefje achter met erop een lijst namen. Na haar dood leggen die mensen een voor een het loodje. Vervolgens leiden alle sporen naar The Pale Horse.
De roman raakte in de jaren zeventig in opspraak toen het vermoeden ontstond dat een dader in de echte wereld Christie’s moordtechniek had toegepast. Dit is op zichzelf fascinerend, maar verder hierop ingaan zou het kijk- en leesplezier te veel bederven. Wel aardig om te vermelden: The Pale Horse komt voor in de onlangs verschenen roman Rules for Perfect Murders van Peter Swanson.
Net als in de roman is er in de serie een clash tussen de traditionele waarden van de middenklasse en die van de nieuwe tijd. Christie lijkt die te wantrouwen: we zien de eerste tekenen van de swinging sixties, hippies, de minirok, en in het algemeen een opstand tegen de vorige generatie. De serie voegt hier het element van folk horror aan toe. Wanneer Mark en zijn vrouw het dorpje van The Pale Horse bezoeken, stuiten ze op een heidens ritueel dat lijkt op een meiboomdans. Ook vindt hij figuurtjes gemaakt van stro in zijn auto. Zo daagt Christie ons én zichzelf uit: zijn we ertoe bereid het rationele – de kern van het speuren naar een oplossing van het mysterie – los te laten ten gunste van een spirituele benadering die misschien wel géén ultiem antwoord biedt?
Net als in de vorige Christie-serie, The ABC Murders (2018), buigt de Engelse scenarist Sarah Phelps The Pale Horse om tot een duisterder verhaal dan het boek. Maar de serie, van twee afleveringen, bevestigt dat we in een gouden tijdperk leven qua Christie-verfilmingen. Dát brengt licht.
Nu te zien op BBC Prime