A CHILD ONCE
TOLD ANOTHER
CHILD WHO IT
SEEMS TOLD
AN ADULT
WHO WROTE
IT DOWN
AN APPLE IS
CALLED AN APPLE
BECAUSE
THE NAME APPLE
IS WRITTEN DOWN
INSIDE THE APPLE.
Lawrence Weiner in Dazed & Confused
Ik eet een perzik en betrap mezelf erop dat ik voor de zekerheid kijk in de binnenkant. Niets staat erin geschreven. Misschien is dit een teken. Ik moet vandaag een besluit nemen. De telefoon gaat, ik denk aan de staart van de duivel, ik ren door de kamer, grijp de hoorn, ik zeg: wacht even en neem de telefoon mee naar de bank in de woonkamer, ik zeg wacht even en haal nog even een kop koffie uit de keuken, ik zeg wacht even en zet de radio uit, ik ga zitten op de bank en zeg: hier ben ik. Het is iemand anders dan ik verwacht. De slechte tekens stapelen zich op. Ik kijk op de klok, het is 13.13 uur, ik spreek mezelf toe: Niets heeft van zichzelf betekenis. Ik ben al vier maanden en tien dagen en zeven uur van mijn bijgeloof af.
Ik loop over straat, ik vraag me af wat voor dag van de week het is, maar ik weet het niet, ik probeer een aanknopingspunt te vinden, maar ik vind er geen, welke maand is het, het angstzweet breekt me uit, ik probeer te recapituleren, is het voorjaar, is het najaar, waar ben ik, in welke stad, waar ga ik naartoe, waar kom ik vandaan, ik draai me om en de wereld is weg, was het maar waar, ik kan niet vluchten en niet verdwalen, ik moet doen wat ik het liefst niet doe omdat ik bang ben dat het mijn mogelijkheden beperkt: verantwoordelijkheid op me nemen en keuzes maken.
Buiten hoor ik de wind in de bomen, een blaffende hond, een auto in de verte of een vliegtuig dat overtrekt, de stemmen van de buren. Soms ook ineens geluiden van binnen. Het water dat door de leidingen stroomt. Het gekraak van de houten planken op de vloer. In huis ben ik alleen. Niet buiten in de tuin. Daar zijn de vogels en de bloemen en de katten van anderen en soms opeens een kind. De dagen duren lang maar steeds minder lang. Het heeft met gewoonte te maken. Is het goed om hier te leven vraag ik mezelf wel eens af. Ik heb een antwoord. Het is niet slecht maar wel moeilijk. Dingen raken zoek of worden vergeten. Ik loop door de kamers, open de ramen, ik verdraag het lege huis niet meer, ik loop door de tuin, over het gras, langs de borders, ik verdraag het niet om in de tuin te zijn, ik loop naar buiten de oprijlaan af, bij de zwerfkeien loop ik naar rechts, de straat uit, op het eind van de straat de zon vlak boven de weg, mijn voeten branden in het asfalt, ik weet dat dit vroeger is maar nu niet meer, ik verzet me tegen de gedachte, ik wil weg, weg van hier, weg van nu, ik begin te rennen, kom terecht op een kale vlakte, de zon raakt de horizon, de dingen waar je nooit aan went, in de verte de glimmende voorwerpen, een blauwe streep, ik loop rechtdoor, de ijzeren loodsen weerkaatsen de zon, ik loop door het metalige licht, door de weerkaatsingen heen, ga in het water, samen met de zon onder, eerst oranje, dan elektrisch blauw, binnen dat blauw een geelachtig hart, dan flikkert het uit, ik koel nu snel af, ik hou mijn oren onder water, ik hoor de geluiden in huis, ik hoor de deur opengaan en voetstappen en mijn naam. Van alles wat zichtbaar is, bestaat er een kopie die verborgen is, zei je een paar dagen geleden. Dit soort gedachten vermoeien me op dit uur van de dag.
Ik voel mijn leven soms op mij wachten, als een leguaan op een rots, geduldig maar onontkoombaar. Ik kan alles doen, blijf ik mezelf vertellen, alles wat ik wil, ik kan iedereen zijn. Ik zeg: ik heb mogelijkheden, maar wanneer ik mijn ogen sluit en me probeer voor te stellen hoe die eruitzien zie ik een blinde vlek. Wat ik voel opkomen is een vreemde nieuwsgierigheid. Wat ben ik hier in godsnaam aan het doen? Ik raak uitgeput van het verlangen om mezelf te verbergen voor dingen die niet te begrijpen zijn. Ik kom op het punt dat ik alles fake noem en niet meer wil weten wat waar is en wat uit het hart. En dan opeens vind ik op een bank in een park een boekje. Een Engelse pocket van Terri King over mijn sterrenteken in het jaar 2000. Als ik het opensla vind ik de volgende wijze raad: It is your lesson in life to free yourself from your head and learn how to master it rather than allowing it to master you. When you do this, you will discover how broad life can be and how easy it is to enjoy simple pleasures. En op de dag van vandaag lees ik: It may not feel like it, but your life is about to take a turn for the better. A turn for the better onderstreep ik thuis met rood.