Noem het toeval of niet, maar in een klimaat waarin de podiumkunsten van de politiek een duizelingwekkende dreun krijgen (even resumé: in de podiumsector krijgen zeventig van de 118 instellingen in de toekomst geen subsidie meer, en tientallen organisaties, zoals toneelgroep De Appel, Het Toneel Speelt en Theaterfestival Boulevard krijgen ondanks een positief advies toch geen geld, omdat er geen budget voor is), grijpen toneelmakers terug naar Shakespeare. Terwijl Toneelgroep Amsterdam de Shakespeare- cyclus in de Stadsschouwburg van Amsterdam aftrapt met _MacBeth, Het temmen van de Feeks, Othello _en de _Romeinse tragedies, _danst het Scapino Ballet _Romeo & Julia, _voert De Utrechtse Spelen een jazzvoorstelling op van _Veel gedoe om niets, _speelt De Spelerij _Bloetwollefduivel/ Othello, _Het Toneel Speelt _King Lear _en Het Nationale Toneel _Midzomernachtsdroom. _En dit is nog maar een greep, in dit Shakespeare-jaar-zonder- aanleiding (het is een lustrum van zijn geboorte- noch van zijn sterfjaar). Overal worden de stukken van ‘The Bard’ geactualiseerd, of zoals Toneelgroep Amsterdam- regisseur Ivo van Hove verderop in een interview zegt: ‘Hij is altijd onze tijdgenoot, in elke periode op een andere manier.’
In deze special:
- Zuipen, eten en neuken tijdens Romeo en Julia: Hoe Shakespeare het toneel veroverde, door Loek Zonneveld
- ‘Je moet achter de spiegel kijken’: Ivo van Hove over zijn Feeks, Othello en Romeinse Tragedies, interview door Max Arian
- De Grote Acteur: Over de kwaaraardige Richard III, door Joost de Vries
- Liefde voor de koning: De voorstelling van de ouderdom in King Lear, door Willem Jan Otten
- Maak een zwaard van me: De tragedie van de macho, door Gawie Keyser
- Who’s afraid of Lady Macbeth: Het slechte moederbeest, door Marja Pruis
- Tandenprikkers en tulbanden: Shakespeare en de Engelsen, door Patrick van IJzendoorn