Slotwoord

Op zijn vorige album Love Is Greater Than Fear zong Nathan Bell over politiek. Hoe kon hij ook anders? Het hart van Bell, singer-songwriter uit Signal Mountain, Tennessee, klopt links (de beschrijving ‘linkse, ongelovige jood’ komt van hemzelf) en in het Witte Huis zat sinds een paar maanden Donald Trump. Bell bezong de mensen voor wie de Amerikaanse droom nooit is uitgekomen, en hij eerde de atleten die tijdens de Olympische Spelen van 1968 hun vuist hieven tegen racisme. Het was een fraaie plaat, juist vanwege die onderhuidse, maar nooit sloganeske woede.

Wat komt er na de woede, wanneer de omstandigheden die tot die woede leidden niet zijn veranderd? In het geval van Bell: het hoogstpersoonlijke. Met als resultaat zijn mooiste album ooit, zijn meesterwerk. Want: zijn testament. Al is Bell nog helemaal niet oud (hij wordt volgend jaar pas vijftig), hij zíngt op Loves Bones & Stars wel degelijk als een oude man. Een wijze, poëtische, soms scherpe, soms milde, zichzelf relativerende man, die zijn zoon, maar ook ons, wijze raad meegeeft, in de wetenschap dat die grotendeels in de wind zal worden geslagen, en zich al lang heeft verzoend met het leven, dus ook daarmee. Prachtig, hoe hij het ouder worden bezingt in mooie berusting: ‘I fade a little every day/ It’s an old man’s job to slip away/ And open up new places in the line/ I know this is true and I don’t mind’. Hoe hij zeer kordaat uitlegt waarom hij agnost is gebleven. ‘I thought I might hear from Jesus but I didn’t/ I went looking for an answer but it stayed hidden’. Hoe de drank (die hij nota bene zelf jarenlang verkocht) blijft verleiden: ‘So whiskey/ Oh whiskey / You win’.

De begeleiding is minimaal: de gitaar van Bell, soms de stem van Annie Mosher erbij (ter contrast met Bells rasp, en dat werkt), en af en toe een concertina (een soort trekzak). Maar soberheid boven alles. Bell is een uitstekende bluesgitarist, maar hij houdt zich in: dit zijn lullabies voor volwassenen, geen demonstraties van techniek.

Het is het type album waarmee je een carrière zou kunnen eindigen. Liever niet, allerminst zelfs, maar Loves Bones & Stars heeft wel de zeggingskracht van een slotwoord. En dan vooral A Day Like This, simpelweg het mooiste nummer dat hij ooit schreef, en bestaande uit alleen maar goede raad. De fraaiste: ‘Stay young at heart/ Be an old soul’. Of eigenlijk deze: ‘Skip the circus/ Join the freak show’. Of nee, toch deze subtiele verwensing van het concept ‘bucketlist’: ‘Try everything/ But never make a list’.