Farshad kan het – net als de meeste andere Iraanse burgers – nog nauwelijks bevatten: hoe was het mogelijk dat Hassan Rohani, de enige gematigde onder de zes overgebleven kandidaten, de presidentsverkiezingen won? Iraniërs hadden vier jaar geleden toch gezien dat stemmen geen zin had? Toen won president Ahmadinejad opnieuw de verkiezingen, terwijl er zo veel mensen op de hervormingsgezinde Moesawi en Karoubi hadden gestemd. Er moest sprake zijn van fraude, meenden velen. Daarom gingen talloze aanhangers van de hervormingsgezinde ‘groene beweging’ destijds de straat op. Die protesten werden hardhandig neergeslagen. Tot op de dag van vandaag staan de oppositieleiders onder huisarrest. Met die herinnering nog vers in het geheugen kon het niet anders of deze keer zou er ook een conservatieve kandidaat als president door de geestelijk leider naar voren worden geschoven. Het liep anders.
Een mogelijke verklaring hiervoor is dat Rohani zichzelf geen hervormer noemt en dat hij deel uitmaakt van het systeem. Zo vertegenwoordigt hij geestelijk leider Khamenei binnen de Hoge Nationale Veiligheidsraad. Door dit profiel van gematigde insider kon hij ook door de selectie van de Raad van Hoeders komen, wat oud-president Rafsanjani niet is gelukt, omdat deze te hervormingsgezind is om met geestelijk leider Khamenei door één deur te kunnen.
Bovendien kan de gematigde geestelijke de broodnodige functie van bruggenbouwer vervullen tussen het gevestigde, conservatieve systeem en de hervormingsgezinden. De verdeeldheid in het land en de enorme buitenlandse druk kunnen zo verkleind worden en volksopstanden kunnen worden vermeden. Als toegift kan geestelijk leider Khamenei door de overwinning van Rohani de wereld tonen dat Iraanse presidentsverkiezingen ook zonder fraude kunnen verlopen. De keuze voor Rohani toont echter vooral aan dat Iraniërs hunkeren naar verandering. Weg van de torenhoge inflatie en werkloosheid, weg van de sancties, gestegen prijzen, politieke en sociale restricties. De grote vraag is nu of Rohani, die onder meer betere relaties met het Westen voorstaat, genoeg ruimte zal krijgen van Khamenei om zijn beleid uit te voeren. De eerste test zal de door Rohani beloofde vrijlating van alle politieke gevangenen zijn, inclusief die van Moesawi en Karoubi.