Hofmeyr speelde de slachtofferrol vervolgens vol pathos. Op Facebook zei hij: ‘Ik wil vandaag mijn spijt betuigen aan iedere boer, iedere boerenfamilie en landarbeider, ieder slachtoffer, iedere verkrachte moeder, oma en kind. De vrijheid en uitnodiging om ons verhaal te vertellen werd niet door Nederlanders gekortwiekt – zij hadden mij uitgenodigd – maar door Zuid-Afrikanen in Nederland (de groep African-European Indaba) die weten dat wij bezig zijn iets gruwelijks naar buiten te brengen.’ Hij doelde op de aanvallen op blanke boerderijen, waarbij vorig jaar alleen al 62 mensen werden vermoord. Hofmeyr was naar Nederland en België gekomen om dit samen met lokale rechtse partijen onder de aandacht te brengen.
Goed besluit van Dudok? De 51-jarige Steve Hofmeyr is zonder meer een controversiële figuur. Hij groeide op in een half Afrikaans, half Engels gezin. Thuis werd Engels gesproken, en hij trouwde met een Engelstalige vrouw. Hij begon zijn carrière als Engelstalige popzanger. Maar rond de eeuwwisseling bekeerde hij zich tot het Afrikanerdom, om zich in de loop van de jaren tot een van de meest gehate en geliefde woordvoerders te ontwikkelen. ‘Ik zag dat we in de hoek gedreven waren. Er was sprake van bewuste marginalisatie. Onze cultuur en onze bijdragen aan het land werden genegeerd’, zei hij toen ik hem ooit interviewde.
Voor veel Afrikaners is hij een held, die ‘zegt wat anderen denken’. Hij is macho, intelligent en voelt feilloos aan waar gevoelige kwesties liggen. Zo dreigde hij een paar jaar geleden het bij wet verboden woord ‘kaffer’ in een lied te gebruiken als de zwarte radicale politicus Julius Malema het lied Schiet de Boer mocht blijven zingen. In 2014 zorgde hij voor ophef door te tweeten dat ‘zwarten de architecten van apartheid’ waren. Bij zijn optredens heft hij nu steevast het met apartheid geassocieerde oude volkslied Die Stem aan. Slechte publiciteit bestaat niet, is zijn credo. Dudok trapte blind in die val.