Een van de meest geanticipeerde albumreleases van het jaar. Hoge verwachtingen had ik niet – je weet het immers maar nooit, als iemand een miljoenenpubliek heeft. Maar wie niet waagt, die niet wint. Dus zat ik, als een aasgier op zijn tak, klaar achter mijn computer om toe te slaan. Het doelwit? Een gelimiteerd exemplaar van Harry’s House, de derde plaat van Harry Styles, te verschijnen halverwege mei. Binnen één minuut – verwoede ververspogingen op de pagina, driftige muiskliks, scheldwoorden, een schietgebedje – was alles uitverkocht. Zoals ik al zei: als iemand een miljoenenpubliek heeft, weet je het nooit.
‘Sorry, maar wie is Harry Styles?’ vroeg een vriend van me – een flink belezen type, flinke muziekcollectie ook, maar nooit een One Direction-fase gehad of TikTok geïnstalleerd, en dan mis je kennelijk toch wat van de zeitgeist. Een popster ergens op het spectrum tussen Nick Carter en David Bowie, is zo ongeveer het antwoord op zijn vraag. De hedendaagse liefdesbaby van Boy George en de gehele line-up van Fleetwood Mac, als die was ontdekt tijdens een overgeproduceerde talentenshow en later in Marvel-films had gespeeld. Met boyband One Direction behaalde Styles in de jaren tien het ene commerciële succes na het andere, afgelopen jaar won hij als soloartiest zijn eerste Grammy. ‘As It Was’, de eerste single van Styles’ nieuwe album, kwam begin deze maand uit en brak subiet het wereldwijde record voor meeste streams op één dag.
De Oekraïense regisseur Tanu Muiño, die eerder videoclips regisseerde voor bijvoorbeeld Rosalía, Katy Perry en Cardi B, mocht het nummer van een visualisatie voorzien. Voor Montero (Call Me by Your Name) van Lil Nas X bracht Muiño eerder al de schilderijen van Jheronimus Bosch, Dante’s Inferno en de double denim outfits van Britney en Justin samen in een spraakmakend spektakel. Ook ‘As It Was’ toont een vervlechting van kunst, mode, architectuur en popmuziek. Wie goed oplet ziet verwijzingen naar De schepping van Adam van Michelangelo, ontwerpersduo Charles en Ray Eames en de zelfportretten van Robert Mapplethorpe. Het is een voorbeeld van hoe, in de popmuziek, steeds vaker de ambitie wordt getoond de muziek te ontstijgen en een gesamtkunstwerk te creëren, die aan grondige analyse kan worden onderworpen. Enthousiaste fans zijn, as we speak, de clip, de songtekst, Instagram-posts en interviews van het laatste promorondje aan het ontleden, op zoek naar hints over Styles’ persoonlijke leven of projecten die nog te wachten staan.
Door de jaren heen heeft Styles zich ontpopt tot een mode-icoon. In zijn laatste videoclip staat Styles op de betonnen, elliptische hellingen van het pinguïnpaviljoen in de London Zoo. Felrode jas, felrode jumpsuit, felrode nagels. De Dries van Noten-sjaal om zijn nek is lang genoeg om een gemiddelde studentenkamer mee te stofferen. Langzaam trekt Styles zijn kledingstukken uit (felrode boxershorts uitgezonderd): het beeld David van Michelangelo, but make it fashion. De vraag naar ‘jumpsuits voor heren’ steeg door de scène met meer dan tweehonderd procent, zo meldden verschillende Amerikaanse nieuwsoutlets. Nomen est omen, zullen we maar zeggen.
Het solowerk van Styles klinkt vaak verraderlijk opgewekt. Zo zonnig dat je bijna de duistere randjes over het hoofd zou zien. Maar gevoelens van eenzaamheid, niet verankerd zijn, nergens thuishoren, lopen al tijden als een rode draad door Styles’ oeuvre, al dan niet omlijst door claps en vrolijk gefluit. Op zijn eerste album verlangt Styles naar ‘thuis’, op zijn tweede album lijkt hij ernaar onderweg. Met de titel Harry’s House lijkt het derde album ernaar te hinten dat die bestemming eindelijk is bereikt. Als ‘As It Was’ echter enige indicatie is, zal blijken dat ook daar de immer omsluitende duisternis huishoudt. ‘Answer the phone’, zingt Styles. ‘Harry, you’re no good alone/ Why are you sitting at home on the floor?/ What kind of pills are you on?’
Momenteel tourt Styles de wereld over met een uitverkochte stadiontour, waarop hij bewijst – als ik de TikTok-filmpjes mag geloven – te beschikken over een gouden keel en een immense stage presence. Het zal me verbazen als na dit jaar iemand me nog vraagt wie Harry Styles eigenlijk is.