In Nederland elke middag vijftien minuten Het bureau van J.J. Voskuil. Op de radio. Gezegd door tweehonderd verschillende stemmen. Waaronder Wim T. Schippers, Genna Sosonko en Walter Crommelin. In Spanje sinds begin maart ’s ochtends om vijf voor tien 10 lineas de El Quijote. Op televisie. Drie personen lezen na elkaar elk tien regels. Zo’n driehonderd Spaanssprekenden, buitenlanders en blinden niet vergeten, komen aan bod. García Márquez is al geweest en de eerste was koning Juan Carlos. Onderdeel van de fees t elijkheden rond de vierhonderdste verjaardag van het boek. Het eerste deel is van 1605, en in 1615, een jaar voor de dood van auteur Miguel de Cervantes Saavedra, verscheen het tweede. Heel Spanje is dit jaar gewijd aan de dolende ridder, zijn knecht Sancho Panza en imaginaire geliefde Dulcinea.

Bestaat er in La Mancha een «Dia del Quijote»?

In 1990 reisde ik naar Dublin om Bloomsday te vieren. Waarvan er inmiddels precies honderd zijn gepasseerd. Het begon op 16 juni 1904. De dag die James Joyce beschrijft in de indrukwekkende roman Ulysses. Niet iedereen heeft hem helemaal gelezen. Wat vaker wel het geval is met de monologue intérieur van Molly, de warmbloedige vrouw van Leopold Bloom.

Wil je op zijn minst één dag van 2005 memorabel doorbrengen, men spoede zich Dublinwaarts. Om volledig Bloomsiaan te worden op de mooiste feestdag voorstelbaar. Met Guinness, Murphy’s of de door mij zeer geliefde nutty Beamish en oesters en gorgonzola in de pubs en overal verklede Molly’s en Poldy’s. Om nooit te vergeten, vanaf de voorgelezen begin regels op de omloop van het James Joyce Museum tot de look-a-like contest ’s avonds in het park. Met echte Buck Mulligans en Gerties. Reserveer bed & breakfast en reis af naar het voluptueuze ontbijt met de radio op tafel en daaruit de stem van Molly: «I was a Flower of the mountains yes when I put the rose in my hair like the Andalusian girls used or shall I wear a red yes and how he kissed me under the Moorish wall and I thought well as well him as another.»