De chaos in den lande is zo groot dat het kristallisatiepunt van de benedenrijnse zedenverwildering, Amsterdam, er niet in slaagt een opvolger voor de voortijdig afgetreden burgemeester Ed. van Thijn te vinden. Hoe komt dat? Is het een kwestie van de verkeerde calorieen? Want het nationale volksvoedsel is het zogenaamde ‘stamppotje’, af en toe afgewisseld door een onsmakelijke substantie die ‘balkenbrij’ heet, bestaand uit meel, reuzel en varkensbloed.
Enfin, onzin allerwege.
Nederland, constateert het weekblad, is niet alleen in groeiende mate intolerant tegen zijn gastarbeiders, maar ook tegen de Duitsers. Die worden beschouwd als ‘agressieve, luidruchtige, bierdrinkende varkens’ (de kwalificatie stamt uit de Volkskrant). Als je, zegt Der Spiegel, in het cafe’ in het Duits een glas pils bestelt, word je doodeenvoudig niet bediend. Het is allemaal onverwerkte, Hollandse oorlogsneurose. Terwijl de Nederlanders zelf druk hebben meegedaan aan de deporteren van hun joodse landgenoten ‘en het verzet pas op gang kwam toen de bezetters al op de terugtocht waren’. Tolerant? Het waren de Nederlanders die de Hottentotten en de Zuidamerikaanse Indianen hebben uitgeroeid, net zoals zij ‘de Indonesische vrijheidsstrijders in bloeddorstige strafexpedities hebben gemassacreerd’.
Het is allemaal enigszins waar en tegelijkertijd zo schromelijk overdreven dat de Nederlandse lezer zich een ingezetene van Texas of Beieren waant. Het Nederlands van Der Spiegel is er ondertussen ook niet op vooruitgegaan. Krakers heten ‘kraakers’. Ed. van Thijn heet ‘Ed van Thyn’. Met de krijgsroep ‘Stop je bleekscheet’ is waarschijnlijk ‘Stop, jij bleekscheet!’ bedoeld. Het enige woord dat correct is geschreven, is het voornoemde ‘moffenhaat’. Onder die moffenhaat gaat de schrijver zeer gebukt. Had hij de juiste informanten gehad en had hij de juiste kranten gelezen, had hij geweten dat Nederland inmiddels mede als reactie op die inderdaad idiote ‘Ik ben woedend’-actie zo pro-Duits is geworden, dat menigeen daar haast misselijk van wordt.
Men vergelijke dit onzinnige stuk met het tegelijkertijd in de Neue Zurcher Zeitung verschenen portret van Amsterdam. Dit is een artikel dat tot op het laatste letterteken klopt, inclusief de . achter de voornaam van Ed. van Thijn. De schrijver is namelijk zo verstandig geweest zijn tekst te laten lezen door iemand die de materie kent. Namelijk door mij.