Dit weekend kreeg het paardenspringconcours Jumping Amsterdam een bizarre ontknoping, toen tijdens de rit van Gerco Schröder plotseling een schaars geklede dierenrechtenactivist in de piste sprong en Schröder en zijn paard het rijden belette.
Het was een man in onderbroek. Op zijn lichaam had hij leuzen geschreven: ‘Animal Freedom, Vegan Streaker, Stop BPRC’. Daarmee protesteerde hij tegen dierproeven en het eten van vlees.
In principe zijn wij van het Vegetarisch Sportfront solidair met deze man en steunen zijn actie. Ook wij zijn tegen dierproeven, het eten van vlees en misbruik van dieren in het algemeen. Dieren in de sport, daar hebben we moeite mee. Dierenmisbruik verafschuwen wij. Wij willen ook dat het Biomedical Primate Research Centre stopt met primatenonderzoek, dat dieren in vrijheid leven. Diep in ons hart zijn we allemaal vegan streakers. Dierenleed: boe!
Toch kunnen we niet als één man achter deze demonstrant staan. Want de zelfverklaarde ‘streaker’ was eigenlijk geen streaker, aangezien hij zijn onderbroek nog droeg. En dan is het geen streaken.
Navraag bij de Bond van Internationaal Protesterende Streakers (BIPS) leert dat streaken naakt dient te gebeuren wil het officieel als streaken worden gekwalificeerd. En de streak moet ergens tegen gericht zijn, als protest. Ook moet de streaker met zijn demonstratie zo veel mogelijk (media-)aandacht genereren. Niet verplicht maar wel gewenst is dat de streaker uit alle macht probeert aan eventuele belagers te ontkomen. Zich niet zomaar laat pakken, dus, en als een rugby’er tackles ontwijkt en over uitgestoken benen springt. Ondertussen hotsen en knotsen en slingeren en stuiten en bonken en hobbelen zijn edele delen lustig op en neer en heen en weer, niet op hun plaats gehouden door enig kledingstuk.
De Jumping-‘streaker’ kan niet als honderd-procent-streaker worden opgenomen in de annalen van het streaken. Want een streaker met een onderbroek is als een Russische film zonder ondertiteling. Een opera zonder solo’s. Eigenlijk zet hij de echte, toegewijde streaker in zijn hemd. Dat vindt niemand leuk, en een streaker al helemaal niet.
Het streaken, en dan met name het proteststreaken, in de sport heeft een roemruchte geschiedenis. We zullen nooit vergeten hoe Mark Roberts de Uefa-Cupfinale in 2003 opluisterde met een illustere ren over het veld en een adembenemende bijna-ontsnapping aan achtervolgers. Op Roland Garros liet hij opnieuw zijn beste kant zien.
We hebben ons altijd afgevraagd waaróm mensen willen streaken. Wat is de mysterieuze aantrekkingskracht van het naakt dwars door een sportevenement heen rennen en de boel te provoceren? Is het het weldadige klotsen der vrije ballen en borsten? Is het de wind die ongehinderd langs en tussen de billen kan suizen? Is het het gevoel van frisse lucht onder de oksels, welker beharing onbedekt kan wapperen in de door het rennen opgewekte bries?
We weten het niet.
Gerco Schröder moest zijn rit onderbreken, maar mocht het later opnieuw proberen. Hij had al een springfout gemaakt voordat hij de streaker in de gaten kreeg, maar de jury meende dat hij en zijn paard door het rumoer van het publiek (‘Papa! Een vegetarische streaker!’) uit hun concentratie waren gehaald. De fout werd hem vergeven en hij haalde met nul strafpunten de barrage. Toch trok de ruiter zich het voorval erg aan: ‘Ik was wel boos. Het is de belangrijkste proef van het toernooi. Waar is dat voor nodig, en een paard denkt ook, wat is dit? Een paard is niet gewend om halverwege te stoppen en daarna weer verder te gaan. Ik ook niet trouwens.’
Ja, zo’n paard denkt inderdaad: wat is dit? Zoals bekend kunnen paarden enorm schrikken van een muis. Zo’n klein, pielerig diertje, terwijl ze zelf zo groot zijn.
Dat leidt tot de conclusie dat onze streaker zijn onderbroek aan heeft gehouden uit consideratie met Eurocommerce Monaco, het paard waar Schröder op reed. Want hij wilde het Jumping-evenement wel flink opschudden, maar absoluut niet de dieren onnodig leed aandoen. Dat siert hem. Hij heeft waarschijnlijk niet zo’n groot geslachtsdeel, in tegenstelling tot de meeste paarden, die door Onze Lieve Heer genereus geschapen zijn. (Niet voor niets zeggen ze in Engeland over een man met uit de kluiten gewassen familiejuwelen dat hij ‘hung like a horse’ is.) Zou onze Vegan Streaker geheel naakt voor Eurocommerce zijn gesprongen, met zijn jongeheer onbelemmerd wapperend in de draf, dan zou het paard de schrik van zijn leven hebben gekregen. Het zou hebben gedacht: wat is dat? Wat heb ik daar aan mijn zadel hangen? Wat is dat vrij en onbedekt zwaaiende pielemuisje ginds? En vervolgens zou Eurocommerce Monaco hard zijn geschrokken, als van een echte rondstuiterende muis. En een paard dat schrikt, dat is heel erg. Dat zou pas onnodig dierenleed zijn geweest.