Het door het kapitalisme uitverkoren volk, de consument, wordt onderdrukt. De klant - toerist of local, rijk of arm, halfdronken of halfnuchter - is al lang geen koning meer in Mokums paradijs. Taxichauffeurs zijn onbeschoft en soms agressief, kennen de weg niet, spreken nauwelijks Engels, weigeren korte ritten en vragen woekerprijzen. Vorige week kwam daar nog een taximoord bij. De chaos is bijna compleet.
In de dagbladen vond ik te weinig terug over het abominabele rijgedrag van menig taxichauffeur. Hoe vaak ben ik op de fiets niet afgesneden, uitgefoeterd en klemgereden door dat taxituig. Ook hoorde ik van een vriendin dat ze ‘s nachts getuige was van een rat race tussen twee taxi’s. Er schijnt bovendien een chauffeur te zijn die bij elke geraakte fietser met een stiletto alias scheermes een streepje in zijn stuur kerft. U denkt misschien dat dit allemaal indianenverhalen zijn, maar u weet, zeker bij indianenverhalen, waar rook is…
Het dodelijke ongeval tussen twee taxi’s op 26 oktober 2008 in Amsterdam, werd veroorzaakt doordat één van de bestuurders door rood licht reed. Hiernaast is een vriend van een vriend van mij eind april aangereden door een taxi. Nadat hij twee weken in coma heeft gelegen, is het de vraag of hij weer helemaal zal herstellen. De politie heeft een onderzoek ingesteld. Daar is het tot nog toe bij gebleven. De chauffeur rijdt weer vrolijk rond, of erger, staat nu ergens ruziënd zijn laatste ritjes af te wachten.
De oorzaak van het probleem is simpel: er zijn te veel taxi’s. In Amsterdam zijn er 1400 taxibedrijven en rijden zo'n 4000 taxi’s rond. Ga maar eens op donderdag- of vrijdagavond een borrel drinken in de Ferdinand Bolstraat in de Pijp. Tussen de kroegen aan weerszijden ronkt en ruft een lange, giftige slang van blik. Negentig procent van de auto’s is leeg en zal leeg blijven. Het gevolg: geen inkomsten, begrijpelijke frustratie, haantjesgedrag, slechte service, woekerprijzen, te hard rijden, door rood rijden, ergernis bij klanten, woede bij slachtoffers, een slechte reputatie, dan maar lopen, nog minder klanten, nog meer frustratie et cetera. Een vicieuze cirkel.
Die moet doorbroken. De oplossing van het probleem is eveneens simpel: ontneem de bad guys hun vergunning, daar hebben de good guys alleen maar profijt van. Sinds de liberalisering van de taxibranche in 2000 vallen de vergunningen onder verantwoordelijkheid van het ministerie van VWS. Vorig jaar werd slechts 0,03 procent van het totaal aantal vergunningen ingetrokken. Dat is veel te weinig. Staatssecretaris Tineke Huizinga (Verkeer) heeft in een 'Taxibrief’ aan de Tweede Kamer enkele voorstellen gedaan om de zieke taximarkt te genezen. Zo krijgen gemeenten meer bevoegdheden om te bepalen welke chauffeurs waar mogen staan en aan welke eisen zij moeten voldoen. Nu kunnen de vergunningen pas om de vijf jaar worden ingetrokken. Huizinga wil dit voortaan ook tussentijds kunnen doen. In het voorjaar van 2010 (!) moet de vernieuwde Taxiwet naar de Raad van State, pas daarna volgt behandeling in de Tweede Kamer.
Voorlopig zal er dus weinig veranderen in Amsterdam. Tot die tijd kunnen de volgende tips uitkomst bieden voor de verwaarloosde klant en de bedreigde fietser. Eén: loop op het Centraal Station en het Leidseplein net iets verder dan de drukke taxistandplaatsen, de chauffeurs die ‘rondrijden’ zijn vaak een stuk schappelijker. Twee: eis dat de chauffeur (ook ‘s nachts!) de meter aanzet en vertel hem dat dit wettelijk verplicht is. Drie: bel de betrouwbare Taxi Centrale Amsterdam - wees tijdens de rit wel gewaarschuwd voor simplistische en racistische praat van PVV-stemmers. Tot slot, aan de chauffeurs én de fietsers: wees een heer in het verkeer and make a change.