Dat was een hele geruststelling, om op de vroege maandagochtend in het NOS-Journaal te horen dat Michael van Praag, de ex-voorzitter van Ajax, vond dat de aanhangers van Ajax vorige week «echt» te ver waren gegaan. Ik kan niet genoegan niet genoeg krijgen van de zin: «Michael van Praag vond dat de aanhangers vorige week echt te ver waren gegaan.» Ze waren dus niet te ver gegaan, maar ze waren «echt» te ver gegaan. Vooral dat voorvoegsel «echt» maakt het zo bijzonder. Het lijkt mij dat het nieuws was geweest als de ex-voorzitter van Ajax had gevonden dat de aanhangers van Ajax niet te ver waren gegaan. Maar goed, ze waren niet alleen te ver, maar «echt» te ver gegaan.
Wat is in godsnaam dan gewoon te ver? Waren dat al die scheldkanonnades die Robin van Persie van Feyenoord tijdens de hele wedstrijd Jong Ajax-Jong Feyenoord moest ondergaan? Van Persie zal wel de zoon van een hoer of een homo of weet ik veel wat zijn geweest, want dat is al lang niet meer «echt» te ver. Binnen de voetballerij zijn ze (we) al zo ver gedegenereerd dat ze (we) de meest verschrikkelijke spreekkoren als onvermijdelijk hebben geaccepteerd. Boven het verslag van FC Utrecht- Feyenoord in het Algemeen Dagblad van maandag stond de kop: «Supporters misdroegen zich met spreekkoren». Dat was heel ver, maar blijkbaar niet «echt» te ver. Dat vinden we al lang gewoon.
Pas het in elkaar slaan van spelers ging «echt» te ver, te meer omdat de zogenaamde supporters de erecode hadden geschonden. Die luidt dat je spelers, gehandicapten, vrouwen en kinderen niet in elkaar slaat. Dat gaat echt te ver. Mag je anderen dan wél in elkaar slaan? En gewoon ver, maar niet echt te ver, gaat het impliciet bedreigen van trainers als Bert van Marwijk van Feyenoord die niet eens meer een wedstrijd als Jong Ajax-Jong Feyenoord durven te bezoeken. Veel trainers en journalisten gingen hem voor bij wedstrijden tussen de drie topclubs. Uit voorzorg. En als de fantastische spits van PSV, Mateja Kezman, na minutenlang te zijn uitgescholden met «je moeder is een hoer» vraagt of de scheidsrechter wil ingrijpen, lacht de scheidsrechter. Zo luiden zijn instructies. Dat gaat namelijk niet «echt» te ver.