Sneu is het voor Clairy Polak, ongeëvenaard op Radio 1 (ondanks hakkende dictie, dat verbreide radio-euvel), die de overstap naar televisie waagde. Daar wordt ze niet alleen beoordeeld op irrelevante aspecten (houding schouders, haarcoupe); daar belandt ze niet alleen in het bezopenste aller decors (erger dan Buitenhof); maar ook in een totale déconfiture. Absurd is dat elke kijker weet wat er aan de hand is; ziet hoe de uitgebazuinde formule met vaste presentatiekoppels prompt schipbreuk lijdt na tewaterlating; begrijpt waarom de immer vrolijke Matthijs van Nieuwkerk erbij zat als een Amerikaanse piloot in handen gevallen van ayatollahs om prompt daarop ziek te worden; en vaststelt dat Nova zwijgt in alle talen. Terwijl Nova een verplicht item vormt voor Nova. Het zou mij niet verbazen als Driehuis, Trip en Vrooman fluitend het toestel aanzetten. De echte dupe is de kijker. Mij dunkt dat die meer gebaat is bij een goede publieke actualiteitenrubriek (Netwerk en Twee Vandaag verdienen dat predikaat niet) dan bij een talkshow, maar zó dreigt hij geen van beide te krijgen.

Toen Van Nieuwkerk en Rottenberg nog glorieerden, ontvingen ze Abou Jahjah, de eerste keer dat ze een omstreden gast niet aan het wankelen kregen. Dat lukte Levy en Sadeghi, op bezoek in Antwerpen, wel. Toen L & S destijds begonnen, betrapte ik me op terughoudendheid, het zoveelste geval vrezend van branie om branie, trappen om trappen. Inmiddels ben ik uitgesproken fan van die vasthoudende onderzoeks- en confrontatiejournalisten.

Dit keer vergeleken ze de positie van Antwerpse joden en moslims. Abou Jahjah liet zich ongekend in de kaart kijken: verbood iedereen om over moslims als over «jullie» te praten (want generaliserend en discriminerend) terwijl hij zelf niet anders doet inzake Europeanen én inzake moslims. Volgens hem zijn moslims nooit agressief, tenzij ze aangevallen worden; de verspreiding van de islam was een vreedzame zaak; een moslim die iets fout doet is geen moslim; Europa heeft een nieuwe zondebok nodig na de joden. Briljant verkondiger van armzalige onwaarheden en drogredeneringen. Die tegelijk de vinger op wel degelijk zere plekken en stinkende wonden legt.

Twee dagen eerder zond HUMAN Reis naar het paradijs uit, indrukwekkend onderzoek van Ben van Lieshout naar de morbide bewondering voor het martelaarschap in Iran. Met verbluffend veel kritiek daarop van jonge intellectuelen. Maar ja, dat zijn geen echte moslims. De sji’itische ayatollahs trouwens ook niet. Abou wel.