Zoals Boeketreeks en Van der Valk terra incognita blijven voor hele groepen, zo gaat ook de commerciële televisie aan hen voorbij. Ook ik tref daar weinig van mijn gading, mijn sociologische nieuwsgierigheid is snel bevredigd en ik ben niet behept met de linksige attitude die onderscheid maken tussen hoge en lage cultuur schandalig acht. Dat ontelbaren met Amsterdams cultuurwethouder Belliot tranen laten bij Jantje Smit maakt hem niet tot meer dan de kitsch die hij is. Zolang het ieder vrij staat kitsch te omarmen, houd ik graag de vrijheid er nu eens onverschillig onder te blijven, dan weer onpasselijk van te worden en altijd tegen subsidiëring te zijn. (Eigenlijk vind ik bewondering voor Jantje niet deugen en een vals «zie je wel» schiet door me heen wanneer Nawijn André Rieu het mooiste blijkt te vinden dat hij kent. Maar zoals «böse Menschen» vaak prachtige liederen hebben, zegt wansmaak niets over moreel gehalte.) Mag de Boeketreeks te mijden zijn, de commerciële televisie komt de wereld binnen van wie zich daar niet thuis voelt.
Via Idols bijvoorbeeld. Ik kon geen reden bedenken meer dan wat minuten te kijken: afzeiktelevisie. Schadenfreude is een onprettige eigenschap en het verwijt dat die in iedereen sluimert en dat ik me dus niet mooier moet voordoen, snijdt geen hout: in mensen jankt van alles dat gelukkig door beschaving wordt gedempt en een programmaformule op basis van leedvermaak stinkt. Omdat er inderdaad heel wat ergere dingen op de wereld zijn, doen ze maar. Maar doordat Idols een hype werd, bereikte het «mijn» delen van de openbaarheid. Bij B&W zaten twee overgebleven jochies met hun zus en broer: braaf en aardig. Ze kregen niet één vraag over school, wat nogal verbaasde. Bij Rondom 10 werd de formule onder de loep genomen en waar er wel degelijk kritiek kwam op het leedvermaak aspect, het commerciële karakter, de aard van de contracten, de onvrijheid van en zelfs intimidatie tegen deelnemers, daar bleek de werkelijk diep-morele verontwaardiging juist te liggen aan de kant van bedenkers en uitvoerders van Idols: de kritiek op het programma was in-en-in verwerpelijk. In het Journaal achtte de juryvoorzitter bewezen dat De Huidige Samenleving een Diepe Behoefte aan Idolen blijkt te hebben.
Voor het raam van mijn overbuurmeisjes hangen posters van de zingende jochies, mogelijk gemaakt door Rexona. Zo kunnen ze een auto winnen. Gelukkig, want hun zakgeld is opge-smst.