Indrukken na drie Zomergasten (Tabaksblat niet kunnen zien). Angst voor vooroordelen dwong tot zo open mogelijke blik op Heleen van Royen. Maar het bleek onthutsend. Mix van «schijt aan dronken naatje» en «hatsekiedee de platte boender». Het enige waarover ze niet de stoere meidenbink uithing was de kwestie-Oudkerk (wat haar siert). Die is haar niet in de koude kleren gaan zitten, wat meer dan uit woorden bleek uit shots terwijl ze keek naar een verzuipende wethouder. Pas daar, door de camera betrapt, was ze persoonlijk. Want de provocerende openheid van het voorafgaande was schijn: masker van wie het achterste van haar tong niet laat zien. Haar goed recht, maar kilte was het resultaat. «Alle journalisten uit Israël.» Dat niemand daar eerder op kwam. De voorkeur voor de bot- en platheid van Jackass. «De geweldige televisie van echtgenoot Ton.» Naar ranzige SBS-maatstaven dan wel. Bijna alles een oorlogsverklaring aan «elitaire» cultuur, zonder dat daar een interessant fragment of redenering aan te pas kwam. Of het zou dat ejaculerende meisje uit de internetporno moeten zijn, waarvoor Heleen aanried «iedereen» erbij te roepen omdat dit het gesprek van de dag zou opleveren. In haar kringen dan, als eigentijdse kermisvariant van het kalf met twee koppen. Zwagerman deed de hele avond of het zo hoorde, wat iets te veel eer was. Bij Felix Rottenberg, de interessantste gast, viel hij meer op: door van meet af kritische vraagstelling (imitatie van Rottenbergs interviewstijl?; reactie op laksheid inzake Van Royen?); maar vooral door afkappen omdat de trein vertraging kreeg. Het dilemma was evident: Rottenberg praat, moe of niet, desnoods een hele avond door op twee, drie fragmenten. En zo zit de programformule niet in elkaar. Zwagerman moest dus afbreken, maar deed dat vaak op ongelukkige momenten. Waarna het bij Theo Maassen de andere kant op schoot. Aardige jongen, goede performer, maar heilloos zijn wens het zonder spoorboekje te doen. Dat had bij Rottenberg gekund maar niet bij deze zwoegende prater. Bewonderenswaardig Zwagermans getouwtrek — hij moet kilo’s zijn afgevallen — maar toen Maassen zelf geen enkele spontane overgang bewerkstelligde moest hij de kar wel uit de modder trekken met «wat gaan we doen, Theo?» En die was nog wel zo briljant begonnen met de klok voorafgaand aan de kindertelevisie. Zomergasten en Zwagerman moeten natuurlijk wel blijven. Zelfs in zwakke afleveringen zitten parels, ofwel door fragment ofwel door gesprek. En Rottenbergs avond was, ondanks genoemde makke, van grote rijkdom, op beide vlakken.