In de vaderlandse voetbalcompetitie draait de spanning momenteel om de tweede plaats, die recht geeft op deelname aan de Champions League. Gek genoeg blijkt wellicht de halve finale van het nationale bekertoernooi van 16 april beslissend in die strijd. Van het voetbal moest het publiek het niet hebben in die wedstrijd, die overigens helemaal buiten de competitie viel. Maar gelukkig voldeed scheidsrechter Roelof Luinge aan de verwachtingen die hij naar elk stadion brengt, en maakte hij er door eigenzinnig fluiten een mooi spektakel van. Hij zag overtredingen waar niemand ze zag en liet onoorbaarheden passeren met een soepel handgebaar. Heerlijk, scheidsrechters die dat nog doen, want behalve voor opwinding op de tribune zorgen ze ook voor prachtige televisiebeelden.

Maar wat blijkt? Juist op basis van die televisiebeelden heeft de voetbalbond Luinge «gecorrigeerd» en schorsingen uitgedeeld. Daarmee lijkt het lot van Ajax en Feyenoord bezegeld. Tegen Ajacied Ibrahimovic werd een schorsing van vijf wedstrijden geëist voor een elleboogstoot in het gezicht van de irritant verdedigende Feyenoorder De Nooijer. Ajacied Chivu moet drie duels aan de kant blijven omdat hij de Zuid-Koreaan Song zou hebben «proberen te slaan». Tegelijk zal Feyenoorder Van Hooydonk vrijuit gaan, omdat de tv zou bewijzen dat hij door Luinge ten onrechte uit het veld werd gestuurd. Het is de diepste belediging die een bond zijn scheidsrechter kan aandoen. Zijn eigen werkgever verklaart dat Luinge, anders dan wat het publiek zag, de stemming en het verloop van de wedstrijd niet goed aanvoelde. Hij had moeten strooien met rode kaarten. De KNVB heeft eindredacteur van Studio Sport Gerard Dielessen onverwijld tot een alles bepalende vijfde official gemaakt.

Bovendien overschat de bond de mogelijkheid om «de waarheid» in beeld te brengen. De Belg Wilmots maakte in de kwartfinale van het laatste wereldkampioenschap een goal tegen de latere wereldkampioen Brazilië die vanuit vijf camerastandpunten legaal leek. Maar vanuit één niet. De scheidsrechter stond in het verlengde van die ene camera en keurde de goal af. Zijn waarheid was doorslaggevend. Niemand zal ooit weten of dit terecht was of niet.

Natuurlijk is het doodzonde dat de bond scheidsrechters niet toestaat bij hun beslissingen gebruik te maken van tv-beelden — zeker als zij niet zeker weten of een bal de doellijn heeft gepasseerd en of een scorende spits buitenspel heeft gestaan. Maar zolang dat niet mag, is het ridicuul dat de bond wel straffen mag opleggen op basis van de tv-beelden. Daarmee benadeelt de bond in de nationale competitie zelfs onevenredig de grotere clubs, aangezien er bij hun wedstrijden vijftien camera’s langs de lijn staan, terwijl bij FC Groningen en De Graafschap doorgaans maar één camera zachtjes meezoemt. Zaken worden nog troebeler wanneer je bedenkt dat de bond die straffen alleen mag opleggen als de scheidsrechter helemaal niets zag, niet wanneer de scheidsrechter een overtreding constateerde die hij geen rode kaart waard achtte. (Om nog een gerede kans op de tweede plaats te maken, had Koeman het veld in moeten rennen om Luinge te vragen voor de zekerheid al zijn spelers geel te geven.)

Natuurlijk, het voetbalveld is de arena van de viering van de ongelijkheid in talent en de oneerlijkheid van de verschillen in clubbudgetten, maar gelukkig hield men tot voor kort wel vast aan enkele basale regels die enige rechtsgelijkheid garanderen. Zoals: er wordt gespeeld met één bal en de scheidsrechter beslist. Maar zelfs aan die regels wordt nu getornd. Laat Ajax daarom de juridische strijd die het beloofd heeft, voortzetten tot het bittere einde, met een fatsoenlijke advocaat, die geen oren heeft naar de merkwaardige gevoeligheden en belangen die er tussen club en bond bestaan, maar slechts oog heeft voor de bizarre constructies die de rechtsongelijkheid vergroten. De competitie moet op het veld worden beslist, niet achter de buis. Door voetballers en scheidsrechters, niet door de eindredacteur van Studio Sport. Want het zijn, zoals Johan Cruijff al jaren uitlegt, niet de geslaagde acties die de competitie beslissen, maar de miskleunen, van zowel spelers als scheidsrechters.