Wat zou er in de lucht hangen of in het water zitten van de Elliot School in het zuidwesten van Londen? Het lijkt er in ieder geval op dat je er als middelbare scholier wel goed zit als je eigenzinnig bent en de muziek in wilt. Oud-leerlingen vind je in opvallende groepen als Burial, Four Tet en Hot Chip. Het net afgezwaaide viertal van The XX is wat minder op elektronica gericht dan zijn oudere collega’s, maar valt wel net zo op met een verrassend volwassen geluid. De groep is een paar jaar geleden ontstaan toen het vocale duo Romy Madley Croft en Oliver Sim melig ging experimenteren met slechte covers van Wham! of The Pixies. De interesse voor onder meer r&b, hiphop en melancholieke postpunk-achtige gitaren heeft gezorgd voor een breed referentiekader. Na een handvol nummers en optredens volgt nu het titelloze debuut met stemmige pop die veel van de genoemde invloeden in zich heeft.
De gezamenlijke liefde voor opmerkelijke covers is er nog steeds. De b-kant van eerste single Crystalized is een door de XX-molen gedraaide versie van Aaliyah’s Hot Like Fire. Op Youtube valt hun interpretatie van megahit Teardrops (Woman & Womack) te beluisteren. De video van de single is zo kaal dat hij net zo beïnvloed lijkt door de jaren tachtig als de transparante muziek. Omdat de beelden weinig meer laten zien dan dat de bleke jongens en meisjes inderdaad nog maar negentien en twintig jaar oud zijn, verleg je al snel de aandacht naar de muziek. De basic gitaar- en synthesizerloopjes werken zeer aanstekelijk, net als de zwoele en ingetogen man-vrouw-zanglijnen.
De sfeer op de cd is half stemmig en half mysterieus. Hoewel minder zwaar en grimmig doet het een aantal keren denken aan het baswerk van Joy Division of het sobere Seventeen Seconds van The Cure. The XX durft zaken weg te laten, ruimtes open te houden en dat houdt het extra spannend voor de luisteraar. XX heeft veel weg van een nachtrit. Veel nummers zijn dan ook in de vroege uren geschreven en opgenomen. Creatieve discussies tussen ‘producer’ Smith en Croft, Sim en Qureshi vonden meestal laat en via iChat plaats. Een titel als Night Time kan op de plaat dan natuurlijk niet ontbreken. Eigenwijs als ze zijn, hebben ze alles zelf gedaan: van het eerste idee tot en met de laatste mix.
Hoe jong en verlegen Croft en Sim ook zijn, de vrienden klinken op de plaat overtuigend als duo. Ze lijken op Islands bijvoorbeeld wel de lieve en romantische popversie van The Kills wanneer ze harmonieus samen zingen: ‘I am yours now/ So now I never have to leave/ I’ve been found out/ So I’ll never explore’. Wie het niet weet valt het ook niet op dat beiden vooral de teksten zingen die ze zelf hebben geschreven. Zo werkt het allemaal erg efficiënt bij The XX, en zoals ze zelf zeggen: ‘We houden het graag zo simpel mogelijk.’ Goed gelukt, denk je als je naar dit debuut luistert, waarbij je dan bijna vergeet hoe vernuftig de elf liedjes van XX in elkaar zitten.
The XX, XX (Young Turks/V2)
Luister de muziek van de XX via MySpace