De vrouwen lieten een petitie met zo’n honderdduizend handtekeningen achter en maakten diepe indruk met hun dertig minuten stilte en een emotionele vertolking van het zwarte strijdlied Nkosi Sikelel iAfrika, dat inmiddels is uitgegroeid tot het nationale volkslied.

Nu, 57 jaar later, is er van dat dappere radicalisme van Vrouwendag weinig meer over. Vrouwendag wordt vooral als prettig ervaren omdat er niet gewerkt hoeft te worden. Afgelopen weekend was dat helemaal fijn omdat hij op vrijdag viel, zodat de meeste Zuid-Afrikanen van een lang weekend konden genieten en even konden vergeten dat hun land met zijn verkrachtingen en mishandelingen een van de meest vrouwonvriendelijke landen ter wereld is.

Natuurlijk werd er wel het een en ander georganiseerd. Zo rakelde president Jacob Zuma alle verworvenheden voor vrouwen sinds 1994 op. Hij vertelde onder meer dat Zuid-Afrika in 1994 slechts 2,7 procent vrouwelijke parlementariërs had, en dat dat inmiddels 42 procent is. Daarnaast zijn er dertien vrouwelijke ministers en zestien onderministers. En vijf van de negen provinciepremiers zijn vrouwen.

Nu betekent dat niet dat die topvrouwen het ook per se heel goed doen. Zo werd de minister van Communicatie, Dina Pule, die op een overheidswebsite nog steeds als ‘een van de sterkste leiders van het land’ wordt aangeprezen, een maand geleden door Zuma van haar taken ontheven. Vorige week werd ze schuldig bevonden aan het geven van snoepreisjes en zakendeals aan haar partner. En niet alleen dat, ze heeft volgens The Sunday Times ook opdracht gegeven om twee leden van het team dat de aantijgingen tegen Pule onderzocht te vermoorden.

Gezien die chaos is het misschien niet vreemd dat het een Zuid-Afrikaanse filosoof is die zich nu sterk maakt voor mannenrechten. Vorig jaar publiceerde David Benater, verbonden aan de Universiteit van Kaapstad, zijn boek The Second Sexism: Discrimination against Boys and Men. Het boek gaat onder meer over de vraag of mannen inmiddels niet de dupe zijn van alles wat vrouwen de afgelopen eeuwen is aangedaan. In de Zuid-Afrikaanse straten klonk een zachte echo van Benaters stelling: wordt het niet eens tijd voor Mannendag?