Hun beste sketch, Komt een belastinginspecteur bij de dokter, moet gerepeteerd worden. Werkende weg worden oude showwonden opengereten. Dat is de dunne plotlijn van The Sunshine Boys, een evergreen van Neil Simon. De ultieme komedie over komedianten die nooit dood gaan maar zachtjes uitflakkeren. Bij de lach van Neil Simon is eenvoud koning. En timing een kwestie van ademen. Annie M.G. Schmidt heeft de tekst indertijd sterk vertaald en slim bewerkt.
De extra clou van de voorstelling, die DelaMar-producties vorig seizoen uitbracht, en die nu in reprise en op tournee gaat, is dat André van Duin de underdog Willie speelt. Op een goed gekozen moment legt hij aan zijn neef, een prachtrol van Ferdi Stofmeel, en aan een muisstille zaal uit dat de door hem gehate comedy-partner Louis (Kees Hulst) een onovertroffen en geniaal vakman is. Tegenstrijdigheden? Ja, zeker. Want wie is hier nu precies de lamenterende zeikerd van dit tweetal? Is dat de brombeer die André van Duin speelt? Of is het toch de anti-komiek die zijn vak haat, die Kees Hulst doet?
Revue verhoudt zich tot toneel zoals freestyle-jazz tot close harmony. Ik ben vorig seizoen vroeg gaan kijken hoe dat uitpakt: ik kocht een kaartje voor de allereerste tryout, waar ik als journalist niet mag zijn, maar als liefhebber van het genre wel. Een toneelspeler die net zo nieuwsgierig was, riep na afloop van die allereerste voorstelling: als ze dit volhouden wordt het een feest. Drie weken na de première ging ik, nu ‘officieel’, met de journalistenpet op, nog een keer kijken. De voorstelling was er alleen maar beter op geworden. De tot improviseren en buiten-de-lijntjes-kleuren neigende schmiere-komiek André van Duin, en de gehaaide, in Wim T. Schippers-repertoire gepokt en gemazelde toneelspeler Kees Hulst, houden elkaar in een prachtig, beheerst, tragikomisch evenwicht. De grappen dwarrelen over de vloer als gele bladeren in een herfstwind.
De regie van Gijs de Lange houdt alles schoon en helder. Olga Zuiderhoek deed een ijzersterk optreden als nachtverpleegster. Zij wordt in deze reprise vervangen door Marie Louise Stheins. Dat komt dus goed. Ook haar sidekick, de nachtzuster uit de revue-sketch, Zuster-Dekker-lekker-lekker-lekker (Anna Jongen) is als cliché-verschijning een niet te missen topnummer. Er zit in de vormgeving een melancholische knik, die in hoge mate bijdraagt aan het kijkersgeluk. Alles aan deze voorstelling is trouwens speelplezier.
Mijn vader, een groot fan van André van Duin, zat knorrend naast me in de zaal. Het is dat hij al twaalf jaar dood is, anders zou ik schrijven: pa heeft zich, met een brok in zijn keel, he-le-maal scheel gelachen.
The Sunshine Boys, vanaf 9 september in Velzen, IJmuiden, Utrecht, Den Haag, Eindhoven, Zwolle, vanaf 19 oktober t/m begin november terug in het DelaMar-theater in Amsterdam
Beeld:Kees Hulst en André van Duin in The Sunshine Boys (LEo van Velzen)