In How Quickly Your Heart Mends, een single uit 2016, zingt Courtney Marie Andrews (27): ‘The jukebox is playing a sad country song/ For all the ugly Americans’. Het nummer zelf is, zoals veel van Andrews’ nummers, een treurig countrylied.
Andrews uit Phoenix, Arizona is prominent onderdeel van de nieuwe golf vrouwelijke sterren op het kruispunt van country, americana en singer-songwriter (aangevoerd door Margo Price), maar het is onmogelijk naar haar te luisteren zonder een paar keer aan Dolly Parton te denken, de oermoeder van de country-snik. Op haar nieuwe album, in een dikke week opgenomen in een geïmproviseerde thuisstudio en met het live-gevoel dat daarbij hoort, tekent ze op enkele momenten de zelfkant van de Amerikaanse samenleving uit.
Waar is de middenklasse gebleven, vraagt ze zich af in Two Cold Nights in Buffalo. En vervolgens vertwijfeld: ‘Is that American dream dying?’ Nog hopelozer wordt het in de donkere blues van Borders, dat ook klínkt naar de stoffige drukte van de meest gepasseerde grens ter wereld: die tussen Mexico en de Verenigde Staten. Andrews beziet de Mexicaanse migranten, en concludeert ‘There is always a reason/ A story to tell’. Ze zingt het lager en dreigender dan haar andere nummers. Geen snik, maar een trilling.
Al klinken haar andere nummers soms lievig, zelfs zoet, er zit een onderstroom van venijn in. Neem dat afscheidsnummer I’ve Hurt Worse: dat is een kus des doods. ‘I like you honey’, is de repetitieve zin, maar de daaropvolgende is altijd meer een ‘ondanks’ dan een ‘dankzij’. Het begint nog met deuren die hij niet open hield, avonden waarop hij niet thuiskwam en zijn leugentjes en leugens. Maar al snel neemt de ernst van de aard der relationele delicten toe. ‘I like you, honey/ Being with you is like being alone’ is al een dolkstoot, maar de afmaker is wel ‘I like you, honey/ Even if you only like yourself’.
Andrews kan in een paar schetsen het hele verhaal vertellen. De relatie tegen de klippen op in Took You Up, die zet ze grondig neer zonder meer nodig te hebben dan een paar flarden: karaoke op maandagavond, nog bevroren diepvriesdiners, seks op een berg was. En dan, na de felle gitaarsolo, de ultieme country-conclusie: ‘Sometimes love gets you so damn depressed/ All you can do is hide from it’. En, al even country, de lokroep van het lijden: ‘But I wouldn’t have it any other way’.
Courtney Marie Andrews, May Your Kindness Remain. Courtney Marie Andrews staat op 25 augustus op de eerste editie van het americana-festival Once In A Blue Moon in het Amsterdamse Bos