Eind augustus kwam in Dakar een jongeman aan die een begrafenis had bijgewoond van familieleden in Sierra Leone die aan het virus waren bezweken. Hij was naar Senegal gekomen om zijn oom in te lichten. Hij voelde zich zelf ook ziek, ging naar een groot ziekenhuis, werd getest – en de alarmbellen gingen af. De jongeman had ebola. Maar het systeem werkte. Hij kwam in de isolatie-unit van het Fann-ziekenhuis terecht en 74 mensen met wie hij in contact was geweest werden getest en geïsoleerd. Gedurende drie weken bleven de deuren van de twee woningen waar hij verbleven had op slot. Niemand erin, niemand eruit. Begin september werd hij ontslagen uit het ziekenhuis. Gevaar geweken? Ja, want er kwamen geen nieuwe gevallen bij. Tijd voor een paar ferme schouderkloppen.
De satireschrijver Ibou Fall schreef begin deze eeuw het boekje Dieu le pire. Hij vertelt daarin dat de Wolof, de mensen die aan de kust en in het centrum van Senegal wonen, de rest van de mensheid met een meewarig medelijden bezien. Ebola bracht dat gevoel weer boven. Want zie: de Guinese jongeman is gered dankzij onze betere gezondheidszorg, maar vooral dankzij onze teranga. Het woord dekt de legendarische vrijgevigheid en gastvrijheid van de mensen hier. Dat kun je je permitteren als je het beste volk op aarde bent.
Maar teranga is niet van elastiek. Minister van Gezondheid Awa Marie Coll Seck maakte duidelijk dat niet iedereen hierheen kan komen om zich te laten genezen. Humanitair vliegverkeer mag van en naar Guinee, maar verder blijft de grens dicht. Bij de Senegalese media die het geval hadden gevolgd klonk een ondertoon: medisch toerisme, moeten we niet willen.
Vlak voor zijn vertrek terug naar Guinee sprak de genezen patiënt met L’Observateur, de best verkochte krant in Senegal en eigendom van muziekster, politicus en mediamagnaat Youssou N’Dour. Het speet de jongeman dat hij de mensen zoveel schrik had aangejaagd en hij zou zijn hele leven dankbaar blijven voor de Senegalese medische stand die zijn leven had gered. Felicitaties, dankbaarheid en bewondering voor Senegal. Zo hoort het.