Istanbul – Mensen drie rijen dik op de stoep bij de buurtsuper. Hippe jongeren zijn van heinde en ver gekomen om selfies te maken van zichzelf met het koffiehuis aan de overkant van de straat. Wie niet beter zou weten, waant zich in een spontaan opgezet buurtfestival. In werkelijkheid zijn de hipsters naar de historische wijk aan de rand van de Gouden Hoorn gekomen omdat hier de populairste tv-serie van het televisieserie-gekke land wordt opgenomen.
Çukur vertelt het verhaal van buurtvader Idris Koçovalı, die zijn buurt beschermt tegen slechte invloeden van buitenaf en ook intern de lieve vrede bewaart. ‘We zitten elke week met de familie voor de buis. Eerst moesten we wel omdat mijn vader keek, maar nu willen we zelf ook niks missen’, zegt Burcu Eke, terwijl ze haar pony via het beeld van haar telefooncamera onder haar muts terugschuift. Samen met haar broer is ze naar de buurt gekomen om het rauwe, authentieke leven met echt menselijk contact dat haar in de serie aanspreekt van dichtbij mee te maken.
De buurtbewoners ontvangen de moderne bedevaartgangers met gemengde gevoelens. Sommigen profiteren van de aandacht door pop-upwinkeltjes met Çukur-merchandise in te richten. Bidkettinkjes, aanstekers, T-shirts et cetera – het gaat allemaal als zoete broodjes over de toonbank. Slimme ondernemers hebben het woordje Çukur voor hun kebab- of kapperszaak geplaatst. ‘Het is een heuse sector geworden’, zegt Ramazan Doğan, uitbater van een drankwinkeltje op de hoek.
Anderen kijken hoofdschuddend toe hoe de rust in hun voorheen pittoreske buurtje verstoord wordt. Erdal Yiğit, op bezoek bij zijn vrienden in de buurtsuper, vindt het veel te druk geworden. ‘Bovendien geeft al het geweld in de serie de buurt een slechte naam.’
Hoezeer de jeugd uit moderne buurten met wolkenkrabbers en winkelcentra ook naar het authentieke buurtleven verlangt, voor de mannen in het koffiehuis is het een valse werkelijkheid die ze zoeken. ‘Als de jongeren de echte geschiedenis zoeken is hier veel te ontdekken, maar ze komen voor oppervlakkige serie-plaatjes en denken dat die het leven hier representeren’, zegt Sirri Koro. Als de avond valt, gaat het op huis aan, terug naar de betonnen realiteit van de metropool. Bij het ondergaan van de zon laten ze de buurt in verwarring achter, hun Instagram-feeds goedgevuld met ‘Çukur-stories’.