Daarna begon het vuurpeloton: eigen schuld dikke bult, Israëls werk om de moslims zwart te maken. In enkele moskeeën werden zelfs preken gehouden waarin de twee terroristen werden geëerd.
Wat heeft dit complotdenken en de nimmer aflatende haat jegens het Westen te betekenen voor de toekomst van de islam? Volgens de bekende en vrome schrijver Iskender Pala komt er langzaam maar zeker een einde aan de islam. In een groot interview nam hij geen blad voor de mond: ‘Als ik in deze tijd een jongeman van twintig jaar zou zijn geweest, had ik waarschijnlijk afstand genomen van de islam. Ook als ik een Europeaan was geweest, zou ik geen fijne gedachten hebben over deze religie.’
Pala reageert vooral op de stemming in zijn eigen land. Nog nooit hebben Turkse seculieren zo luid hun kritiek op de islam kunnen uiten. In columns en essays in de Turkse media komen vragen aan bod die voor de dood van de Franse cartoonisten niet gesteld mochten worden. Als dit niet de echte islam is, wat is dan de echte islam? Wanneer nemen de moslimmassa’s verantwoordelijkheid voor de terreurdaden van de mensen die uit hun midden komen? Wat is jullie alternatief voor dat door jullie verworpen Westen? Waarom is er altijd sprake van geweld, inperking van vrijheden, onderdrukking van vrouwen en massale slachtingen als jullie ergens in de wereld de macht overnemen?
Als bekende islamistische schrijver heeft Pala over deze vragen nagedacht. In zijn lange relaas komt hij ook met een oplossing. Volgens de romancier zouden de moslims moeten trachten profeet Mohammed beter te begrijpen. Hij stelt dat als de moslimgemeenschap goed naar het leven van Mohammed kijkt en de profeet zo goed mogelijk volgt in zijn gedrag, de islam haar mooie licht over de wereld kan laten schijnen.
Maar hij verwacht niet dat zoiets op korte termijn gaat gebeuren. Sterker nog, Pala voorspelt het einde van het islamisme: ‘Over vijftien jaar zal Turkije minder islamitisch zijn. De Turken hebben het islamisme omarmd. Maar ze beseffen nu dat die trui hun niet past. Ze zijn nu bezig met het verscheuren van hun kleren.’